Hoi hoi iedereen,
Hier een fris en montere margaux.. Ik dacht dat het tijd was ook eens van me te laten horen.

Zoals gelezen heb ik inderdaad de nacht gehad. Ik was al bang voor de normale 12-urenshift hier in Tsjechië... Nu de nacht! Ik geef het toe, ik was er niet gerust in.
We stonden met drie studenten. Ik had toch wel goede moed ( dankzij Belgische aanmoedigingen! en miekes steun !!) om er eens in te vliegen...

Dan kom je aan.. 2 dames in het post partum en eentje die wordt ingeleid... Hopla, dan pas besef je hoe lang 12 uren is-> Er is geen werk!
Nog gauw een schietgebedje om toch een paar tsjechische schonen, weeën te laten krijgen en dus zo vannacht naar het ziekenhuis te laten komen.
( stout van me, maar het schijnt dat je door steeds heilig te zijn nergens komt in het leven :) ).
Dit laatste bracht dus niet veel op.

Ik ben ingesprongen op een andere dienst om de verzorging na de bevalling te doen. Om één uur 's nachts worden kersverse mama's gewassen. Ik vond het vreselijk.
'S middags bevallen via keizersnede, keimoe, vol emoties, kindje mag niet op de kamer.. en dan kom jij daar doodleuk binnen " ja madameken, licht aan, we gaan u hier eens wassen "... Slik!
Trouwens, "wassen" is volgens mij een groot woord. Het woord betekent hier namelijk iets anders: Iemand wassen= Neem een maanverband, stop het onder de kraan en was de bovenbenen. That's it.. Dan kriebelt het zo om die dames eens goed te verfrissen hè.. Maar we blijven student! ;-).
Ik was trots want ik hield mezelf tot twee uur goed op de been, toen ik terug op het verloskwartier kwam lagen de vroedvrouwen (2) in slaap in hun zetel en zaten de studenten naar een tsjechisch gedubpte film te kijken... We kregen de opdracht naar huis te gaan. De tsjechische bussen waren jammer genoeg met dat voorstel niet akkoord :-( dus bleven we, door gebrek aan transport.
Even later vonden de vroedvrouwen het precies meer comfortabel om een matrasken te nemen en in het kamertje te gaan liggen waar nota bene mijn spullen lagen.
De verveling sloeg toe, " oh, ik ga mijn boek uit mijn tas nemen en hier es paar uurtjes lezen denk je dan". Nee hoor, ik mocht de kamer niet binnen om de dames niet wakker te maken. Zitten en zwijgen dus was de prognose voor de volgende uren.

Uiteindelijk belde een vindingrijke student naar een vriendin, kwamen we aan de busuren en vertrokken we om vier h naar het station waar ik een tram vond om naar mijn huisje te keren. Zalig!

Trouwens, wat is dat jong??? Slapen 's nachts, dat is hier precies een uitzondering. Een mens neemt om half vier den bus en wat blijkt.. je hebt geen plaats om te zitten. Om vier uur stappen er daar tientallen mensen op met taskes van de winkel... Onvoorstelbaar. Mensen van 10,20,30,...70jaar. Brno gaat door tijdens de nacht. Het was nog drukker dan anders in de stad.

Na ons mieke te hebben wakker gemaakt bij mijn nachtelijke thuiskomst ( sorry meid! ), wachtte een ' zacht ' bed op me.
Vandaag samen thuis, leuk... Reeds naar de stad geweest.
Jullie moeten weten, gisteren ook een uitje gemaakt en margaux had haar portefeuille vergeten: '' please laat er geen buscontrole komen"... Nee hoor, we hadden geluk.

Vandaag echter, stappen we op en komt er dame naar ons en toont ons iets dat lijkt op een sleutelhanger. (Het was dus de controleur en daarmee wou zij dus haar identiteit aanduiden + zeggen van ,,toon maar je tramticket.''
Zegt margaux bij het zien van die sleutelhanger 'no'. Ja, ik dacht dat het zo een leurder was, en ik wou echt niet zo een vieze sleutelhanger kopen hè!! :-D...
Even misrekend dus en maar gauw tramkaart getoond... Met zo een tsjech wil je het namelijk echt niet aan de stok krijgen!

Slaat ons Mie daar toch ook wel zo een flater zeker. Voor de fanatiekelingen die vaak onze blog lezen: Mieke zette haar reeds eens op een plaatsje op de bus die gereserveerd is voor gehandicapten. ( aangeduid met een groen medisch kruisje.) Je zou denken dat ze haar lesje wel heeft geleerd... Maar je kent het spreekwoord van de ezel en de steen hè...
En aangezien Mieke geen ezel is...:-): Vandaag komen we op de tram waar er een stickertje staat van een mens en een hondje aan een leiband. Ons Mie: ,,Kijk een plaats speciaal voor honden''...
Ja mieke, dit is voor blindgeleide honden en hun baasjes... :-) Allee, weer de hoofdvogel afgeschoten.
Och we vergeven het haar en steken het op de vermoeidheid...
hm of zouden het ' herr franz' zijn die teveel in haar gedachten zat..
Ja ok, ze zal het me niet vergeven, maar hier volgt het: Vorige week was hier een bevallige jongeman, die had een batterijenoplader nodig. Wij troffen het, ons eerste bezoek.. Ja het deed toch iets :-).
Mieke deze week alleen thuis, en o ja, daar stond hij terug. Wat zou je nu doen op zulk moment? Wel mieke was nog wat slaperig en vol verwarring vertelde ze dat ze de batterij oplader niet vond en dat ikke hem waarschijnlijk mee had naar het ziekenhuis!! Waar haalt ze het? Wat zou ik nu doen met een oplader. Maar ik heb haar door mensen, dat zei ze dus zodat hij 's avonds opnieuw kon terugkomen om nog een poging te doen om de oplader te ontvagen.
En zo geschiedde het... Mieke deed me toen even versteld staan.. Ik zag hun conversatie en zag haar opeens vragen ' how 's your name actually '. Ik dacht ' zie ze gaan ons mieke!'... Het verhaal van Herr Franz wordt vervolgd. En aan alle kenissen van mieke... Niet té veel reacties over dit laatste aub! Kwestie dat ze mijn nieuws niet van de blog gooit ;-).
Heel veel groetjes,
Mieke
Margaux
en .. herr frans