On and on and on

Piep iedereen!
Hoe gaat het daar? De sneeuw reeds verdwenen maar nog even aan het na bibberen? Hier ligt de sneeuw nog te blinken en ook bibberen kunnen we ondertussen al goed. Het leven gaat zo zijn gangetje... Met zijn ups and downs. De dagen op stage brengt elke dag iets nieuws, meer en meer verassend. Eerst had ik donderdag een dagje op zijn Duits. Tatsächlich, ich habe den ganzen Tag meinen deutschen Sprache verwendet. Wir leben in einer drei-lingual Land, und ich habe zu vertreten Belgien!
Man man man, wat zat dat taaltje ver. Ik werkte samen met een vroedvrouw die lang in oostenrijk werkte, ook de patiënte sprak Duits met me... Daar stond ik, de belg die zich moest bewijzen :-D... best grappig, het werd een mooie bevalling en dus ook ik had mijn pluimen op taalvlak verdiend die dag.
Ook de volgende dag bracht weer iets nieuws... Dat patiënten zich moeten bloot geven in het ziekenhuis zijn we ondertussen al gewoon. Is het niet voor een onderzoek, dan is het voor de bevalling. Maar ik tijdens mijn uren??? HELP, vandaag kon ik er niet onderuit.
Er werd iemand opgnomen op de dienst waarbij de prognose niet goed was. De baby deed het heel slecht en opeens werd er in een spoedtempo beslist om een keizersnede uit te voeren. Een vroedvrouw begon te lopen en in de hoop dat ik eens iets kon zien, zette ik de achtervolging in. Opeens begon ze haar kleren uit te spelen. Ik zette een stapje naar achteren en bekeek haar eens. Ze keek met een vastberaden blik terug en trok mijn pakje open. Het was me wel duidelijk, alles uit en dan ook nog eens razendsnel. Zo ver zo goed, het zou wel een reden hebben denk je dan. Maar opeens zet ze een sprint in. Gesierd in bh en broekje begint de vroedvrouw te lopen door het verloskwartier. inderdaad ja, de gynaecologen hadden er zo hun plezier in. Dan loop je daar als student achter verstand op 0 en gewoon gaan. De volgende ruimte de we doorkruisten in ons ' nogal schaarse ' outfit was de operatie zaal. ONGELOFELIJK. Alles steriel zegt men dan... Twee operatie zalen in lingerie doorkruist! Vooral de eerste was best grappig. De anaesthesist wou het masker op de patiënt zijn gezicht plaatsen... Dit plan werd echter wat uitgesteld toen hij een gekke vroedvrouw met zijn apostel (ons margaux ja ) zag voorbij rennen. Hij schrok , trok zijn masker terug, waardoor ook de patiënt ons doodleuk zag passeren. Dan vraag je je wel even af wat door dat hoofd gaat als je daar zo half verdoofd ligt op de operatietafel...
Gelukkig werd me even later een pakje toegegooid die ik mocht aantrekken, Het werd een fel paars... duidelijk niet uit de laatste collectie van Dries Van Noten... maar het kon erdoor :-).
Dan sta je daar die operatie te volgen en te observern met een big smile op je gezicht... In godsnaam margaux, wat heb je nu weer uitgestoken.. Een mens moet alles eens geprobeerd hebben denk je dan. De pret duurde echter niet zo lang... De gezichten van dokters, assistenten en vroedvrouwen wanneer je dezelfde weg terug aflegt naar je afdeling ( in kleren ) spreken boekdelen. Ik mocht van alles horen, 1 voordeel: Het was in het tsjechisch, dus ik verstond het niet. Jammer genoeg is er die verdoemde gebarentaal waarmee sommige dingen dan toch weer je bereiken.

Gekke dagjes, stress maar keep on smiling.
mieke en margaux