Even gauw een oproep in het midden gooien:
Gelieve geen smsjes te sturen op de belgische sim - kaarten met oudejaar in het vooruitzicht!!
dit kost niet enkel jullie veel centjes, maar is ook voor ons ERG DUUR..
1 ding is zeker, we denken extra aan jullie allen op dit feestelijk moment.
Zalig nieuwjaar
dinsdag 30 december 2008
maandag 29 december 2008
Praag
Hoi daar!
Een leuke kerst achter de rug? En en prettig oudejaar in het vooruitzicht? Wij hopen het alvast voor U. Hierbij dan ook een spetterend 2009 gewenst, van harte!
Vandaag, maandagavond, kijken we terug op een tweedaagse in het wondermooie Praag. Het zorgde voor veel bewondering.. Wat een gebouwen, wat een pracht..
Wij vertrokken zondag in de vroege ochtend. Toen was het -6°, maar de spanning om eindelijk te ontsnappen aan Brno en vooral om Daan en Bram te zien ( Belgische vrienden ) verwarmde ons hartje. ( als dat niet mooi klinkt ).
We deden er 2 uurtjes half over met de bus. Een erg comfortabele reis.. radio, dvd, warme drank inbegrepen... We klaagden niet.
Bram en Daan waren reeds in Praag. Bij aankomst hadden wij dus een missie: We moesten uit het Tsjechische volkje twee belgen zien te pikken. Dit leek bij aanvang moeilijk... Maar nee hoor, binnen de kortste keren konden we genieten van een stevige belgische!! knuffel.
Onmiddellijk gingen wij met de metro het centrum verkennen. Natuurlijk zagen we het allereerst de kerstkraampjes, later ook een magnifieke kerstboom. Hierbij hoorde ook het proeven van een tsjechische specialiteit. Ik heb het over een zoetigheidje. De erg zoete deeg is een lange streng die ze op een rol bakken. Zo krijg je als het ware een beker die bestaat uit koek. Smullen maar. Na deze oppepper konden we de tocht aanvatten.
We haalden onze jeugdige ziel boven en trotseerden de koude! Rasechte toeristen waren wij: muts, sjaal en fototoestel in de aanslag.
Ook ' een stadkaart ' behoorde bij aanvang tot onze attributen, maar dit duurde niet zolang.
'We zien wel waar we uitkomen ' werd dus al gauw onze spirit.
.. En waar kwamen we dan uit?? Oké, we bekennen, dit was vrij vaak in een brasserie met een koffie in de hand.. En eigenlijk, nee, we schamen er ons niet voor: Ook de innerlijke mens gesterkt worden!
Maar om het hier een beetje hoogstaand, cultureel te houden... Onze tocht leidde ons allereerst naar "Vltava". Dit is de rivier die door Praag stroomt en eigenlijk ook voor een deel het oude en het nieuwe stadsgedeelte met elkaar verbindt. Dit gegeven zorgt voor een stad met prachtige bruggen. Nadat we er enkele voorbij wandelden, waagden we het om het water over te steken. Na nog even een klim te begaan, kwamen bij prachtige kerken en adembenemende architectuur. Het was duiken van links naar rechts om aan alle fotoflitsen van andere toeristen te ontkomen. Ook het fototoestel van ons mie stond geen moment stil.. Dit zorgde voor het vastleggen van prachtige herinneringen.
De avond die volgde was er alweer eentje om te koesteren...
Mieke en Margaux houden zo al een eindje een lijstje in gedachten bij waarop gerechtjes prijken die we hier echt wel missen. Eentje ervan was pure fastfood. Pure studentkost, maar o zo lekker : Pizza. Een tweede was lasagne ( kwestie in de italiaanse sfeer te blijven ).
Dit gezegd zijnde is het dus duidelijk wat de tweede missie van de dag was : Find this food!
En als een vrouw met iets in haar hoofd zit, zit het niet in haar tenen ( of hoe klinkt die spreuk eignelijk?? Zit ik er hier totaal naast? :-) )... Jullie weten waarschijnlijk wel wat we bedoelen.
De lasagne kwam die dag als eerste aan bod.
Nadien bezochten we het hardrockcafé en speelden als verbetenen tot in de late uurtjes Yathzee. Mieke was de winnaar van dienst... Respect!
Een ( hard! ) bedje wachtte op ons die nacht. We waren erg moe en hadden best veel te verwerken. De ene verwerkt zijn dingen door ze op te schrijven ( de blog ), de andere door eens goed te slapen, of een laatste optie: alles wat op de lever ligt, eruit gooien. Mieke heeft hier de gewoonte dit laatste nogal letterlijk te nemen. Zelf tijdens de slaap kan ze er maar niet genoeg van krijgen...: van haar verhalen te delen. Ook vannacht bleef margaux dus niet gespaard van nachtelijke praatsessies. ( no offences mieke! praten in je slaap heeft echt wel zijn charmes!).
Een nieuwe dag startte met... Een chocomelksen... inderdaad. Na een lekker ontbijt trokken we naar het hotel van de jongens ( erg dicht bij, dus dit was erg handig ). Opnieuw doken we de stad in. Het leuke is dat er zo veel kleine straatjes en hoekjes zijn dat je telkens wel op iets nieuws botst, en er telkens wel iets is wat je kan bewonderen. Wat er ook op het menu stond voor vandaag waren 'souvenirs'.
Op elke hoek van de straat vind je er baboucka's : de kleine houten poppetjes die in elkaar passen. Er kwamen er dus ook enkelen ( na een grondige selectie ) in ons bezit.
Om ook onze 'pizza'wens in vervulling te laten gaan bezochten we als afsluiter 'Giovanni's'.. Een gezellig restaurantje in een hoekje waar we onze buikjes rond aten. Dit was tevens het afscheidsmoment omdat Bram en Daan ons daarna verlieten om ons geliefde land opnieuw te gaan opzoeken. Het werd een moment van... Heel eerlijk? 'Ontroering'. Op en top. Toen we de taxi zagen wegrijden, knipoogden we even naar elkaar en wisten we dat we het best gingen redden. Hoofd omhoog, borst vooruit en opnieuw verder gaan op ons pad door Tsjechie...
Wij genoten nog even onder ons tweetjes van de mooie stad en kwamen opnieuw in ons stulpje aan rond achten. Er stonden mieke een heel pak kerstkaartjes te wachten, dit maakte het afscheid vandaag in praag een gans pak draaglijker ( bedankt! ).
Het waren dagen met een lach en een traan. Ook vierden we eigenlijk een beetje het midden van ons tsjechisch avontuur. We zitten al in de helft namelijk!
Eventjes zeggen: Margaux haar mond stond geen minuut stil: Citytrip, prachtige kerstsfeer, en belgische vrienden... geef toe : een mens zou van minder. Hierbij toch eventjes een sorry ;-). En niet te vergeten: Mannen, wij hebben ervan genoten!
Wij konden onszelf geen mooiere kerst toewensen. Serieus, Elk moment is ons dierbaar. En dit avontuur zal ons vast en zeker sterken om er hier nog eens een stevige lap op te geven.
Dikke knuffel van ons beide, ^
Een leuke kerst achter de rug? En en prettig oudejaar in het vooruitzicht? Wij hopen het alvast voor U. Hierbij dan ook een spetterend 2009 gewenst, van harte!
Vandaag, maandagavond, kijken we terug op een tweedaagse in het wondermooie Praag. Het zorgde voor veel bewondering.. Wat een gebouwen, wat een pracht..
Wij vertrokken zondag in de vroege ochtend. Toen was het -6°, maar de spanning om eindelijk te ontsnappen aan Brno en vooral om Daan en Bram te zien ( Belgische vrienden ) verwarmde ons hartje. ( als dat niet mooi klinkt ).
We deden er 2 uurtjes half over met de bus. Een erg comfortabele reis.. radio, dvd, warme drank inbegrepen... We klaagden niet.
Bram en Daan waren reeds in Praag. Bij aankomst hadden wij dus een missie: We moesten uit het Tsjechische volkje twee belgen zien te pikken. Dit leek bij aanvang moeilijk... Maar nee hoor, binnen de kortste keren konden we genieten van een stevige belgische!! knuffel.
Onmiddellijk gingen wij met de metro het centrum verkennen. Natuurlijk zagen we het allereerst de kerstkraampjes, later ook een magnifieke kerstboom. Hierbij hoorde ook het proeven van een tsjechische specialiteit. Ik heb het over een zoetigheidje. De erg zoete deeg is een lange streng die ze op een rol bakken. Zo krijg je als het ware een beker die bestaat uit koek. Smullen maar. Na deze oppepper konden we de tocht aanvatten.
We haalden onze jeugdige ziel boven en trotseerden de koude! Rasechte toeristen waren wij: muts, sjaal en fototoestel in de aanslag.
Ook ' een stadkaart ' behoorde bij aanvang tot onze attributen, maar dit duurde niet zolang.
'We zien wel waar we uitkomen ' werd dus al gauw onze spirit.
.. En waar kwamen we dan uit?? Oké, we bekennen, dit was vrij vaak in een brasserie met een koffie in de hand.. En eigenlijk, nee, we schamen er ons niet voor: Ook de innerlijke mens gesterkt worden!
Maar om het hier een beetje hoogstaand, cultureel te houden... Onze tocht leidde ons allereerst naar "Vltava". Dit is de rivier die door Praag stroomt en eigenlijk ook voor een deel het oude en het nieuwe stadsgedeelte met elkaar verbindt. Dit gegeven zorgt voor een stad met prachtige bruggen. Nadat we er enkele voorbij wandelden, waagden we het om het water over te steken. Na nog even een klim te begaan, kwamen bij prachtige kerken en adembenemende architectuur. Het was duiken van links naar rechts om aan alle fotoflitsen van andere toeristen te ontkomen. Ook het fototoestel van ons mie stond geen moment stil.. Dit zorgde voor het vastleggen van prachtige herinneringen.
De avond die volgde was er alweer eentje om te koesteren...
Mieke en Margaux houden zo al een eindje een lijstje in gedachten bij waarop gerechtjes prijken die we hier echt wel missen. Eentje ervan was pure fastfood. Pure studentkost, maar o zo lekker : Pizza. Een tweede was lasagne ( kwestie in de italiaanse sfeer te blijven ).
Dit gezegd zijnde is het dus duidelijk wat de tweede missie van de dag was : Find this food!
En als een vrouw met iets in haar hoofd zit, zit het niet in haar tenen ( of hoe klinkt die spreuk eignelijk?? Zit ik er hier totaal naast? :-) )... Jullie weten waarschijnlijk wel wat we bedoelen.
De lasagne kwam die dag als eerste aan bod.
Nadien bezochten we het hardrockcafé en speelden als verbetenen tot in de late uurtjes Yathzee. Mieke was de winnaar van dienst... Respect!
Een ( hard! ) bedje wachtte op ons die nacht. We waren erg moe en hadden best veel te verwerken. De ene verwerkt zijn dingen door ze op te schrijven ( de blog ), de andere door eens goed te slapen, of een laatste optie: alles wat op de lever ligt, eruit gooien. Mieke heeft hier de gewoonte dit laatste nogal letterlijk te nemen. Zelf tijdens de slaap kan ze er maar niet genoeg van krijgen...: van haar verhalen te delen. Ook vannacht bleef margaux dus niet gespaard van nachtelijke praatsessies. ( no offences mieke! praten in je slaap heeft echt wel zijn charmes!).
Een nieuwe dag startte met... Een chocomelksen... inderdaad. Na een lekker ontbijt trokken we naar het hotel van de jongens ( erg dicht bij, dus dit was erg handig ). Opnieuw doken we de stad in. Het leuke is dat er zo veel kleine straatjes en hoekjes zijn dat je telkens wel op iets nieuws botst, en er telkens wel iets is wat je kan bewonderen. Wat er ook op het menu stond voor vandaag waren 'souvenirs'.
Op elke hoek van de straat vind je er baboucka's : de kleine houten poppetjes die in elkaar passen. Er kwamen er dus ook enkelen ( na een grondige selectie ) in ons bezit.
Om ook onze 'pizza'wens in vervulling te laten gaan bezochten we als afsluiter 'Giovanni's'.. Een gezellig restaurantje in een hoekje waar we onze buikjes rond aten. Dit was tevens het afscheidsmoment omdat Bram en Daan ons daarna verlieten om ons geliefde land opnieuw te gaan opzoeken. Het werd een moment van... Heel eerlijk? 'Ontroering'. Op en top. Toen we de taxi zagen wegrijden, knipoogden we even naar elkaar en wisten we dat we het best gingen redden. Hoofd omhoog, borst vooruit en opnieuw verder gaan op ons pad door Tsjechie...
Wij genoten nog even onder ons tweetjes van de mooie stad en kwamen opnieuw in ons stulpje aan rond achten. Er stonden mieke een heel pak kerstkaartjes te wachten, dit maakte het afscheid vandaag in praag een gans pak draaglijker ( bedankt! ).
Het waren dagen met een lach en een traan. Ook vierden we eigenlijk een beetje het midden van ons tsjechisch avontuur. We zitten al in de helft namelijk!
Eventjes zeggen: Margaux haar mond stond geen minuut stil: Citytrip, prachtige kerstsfeer, en belgische vrienden... geef toe : een mens zou van minder. Hierbij toch eventjes een sorry ;-). En niet te vergeten: Mannen, wij hebben ervan genoten!
Wij konden onszelf geen mooiere kerst toewensen. Serieus, Elk moment is ons dierbaar. En dit avontuur zal ons vast en zeker sterken om er hier nog eens een stevige lap op te geven.
Dikke knuffel van ons beide, ^
Mieke en margaux x
donderdag 25 december 2008
Kerstavond in Brno
De kerstavond van gisteren was er één zoals nooit tevoren. En dit is wel degelijk in positieve zin bedoeld!
Toch hadden we dit vooraf niet gedacht, want na een babbel met familie leek een gevoel van eenzaamheid onze kamer binnen te sluipen. In België was iedereen namelijk volop bezig met de voorbereidingen van het kerstdiner en wij, wij waren maar een beetje aan het strijken.
Om onszelf een echt kerstgevoel te verzekeren, en ook omdat we niet vroeg in bed wilden kruipen, namen we nog vlug de tram om uit te zoeken of er ergens een middernachtmis was. Op de tram zaten we zo goed als alleen en ook in het centrum leek wel een bom gevallen te zijn. Als 2 hopelozen liepen wij daar in dat stad, maar toen we te horen kregen dat er wel degelijk een middernacht mis was, waren we al lang zo hopeloos niet meer.
Terug in ons 'huisje' begonnen we aan de voorbereidingen van ons kerstmaal. Nu ja, 'kerstmaal', het staat alleszins al vast, dit was vast ons soberste kerstmaal ooit:
Ravioli uit blik à la Heinz gepresenteerd met een stukje lichtbruin brood en een mespuntje gezouten boter
Kaarsjes en kerstlichtjes, een prachtig gedekte tafel met ons luxe-servies en kerstmuziek die afspeelde vanop You-tube bracht ons in echte kerststemming. Geen kerst zonder cadeautje uiteraard. Rarara wat zou hier kunnen inzitten?!!! Wel nog eventjes wachten tot aan de koffie!!
Aangezien ons menu maar uit 2 gangen bestond, hoefden we dus niet lang te wachten. Alhoewel dat dacht Mieke, maar Margaux wilde niet zomaar haar cadeautje afgeven. Neeneen, mevrouw wilde er zo nodig een opdrachtje aan vasthangen: wie het langst op één been kon blijven staan, mocht als eerste haar pakje openen. Dat leek Margaux plots een beetje te eenvoudig en plot
s mocht er ook niet meer gelachen worden.... Jaja dat hebben we allebei 15 seconden kunnen uithouden.....Jullie moeten ook wel weten.... we zitten hier nu al anderhalve maand en het lijkt wel of we mekaar door en door kennen. Zo zeggen we vaak spontaan hetzelfde op hetzelfde moment, hebben we dezelfde ideeën over die vreemde toestanden hier ... En ja wat dacht je nu? Inderdaad, we lijken ook al voor mekaar dezelfde cadeau's te kopen.
Verwondering alom du
s, toen Mieke zag dat zij een 'honingmasker' kreeg, want ook zij had dit voor Margaux gekocht en wel degelijk ook met honing. En er was nog meer! Margaux kreeg lippenbalsem met vanillesmaak en Mieke kreeg zogezegd ook lippenbalsem met vanillesmaak. Alé, dat was toch Margaux's bedoeling, maar toen ze thuis kwam zag ze dat het parfum-creme was.....We vragen ons af waar dit ooit zal eindigen.
Het toppunt van de avond was absoluut onze playback vertoning. Wij willen alvast vermelden dat wij als auteurs van deze filmpjes hoge prijzen zullen vragen, voor diegenen die in het bezit willen zijn van dit historisch stukje filmmateriaal (voor binnen enkele jaartjes dan) Zij die hier misbruik durven maken, zullen zich moeten verantwoorden en zullen een 'straf' krijgen opgelegd van Margaux en Mieke in hoogst eigen persoon.... (Hopelijk klinkt dit een beetje bedreigend :D :D)Na dit zottekesspel was het ondertussen ook wel tijd geworden om naar de middernachtmis te vertrekken.
Goed ingeduffeld en met ons theelichtje op zak trokken we dan richting kerk.
Ziezow, dit was zo'n beetje ons 'Kerstverhaal 2008'. Het was een bijzondere kerst voor ons dit jaar, maar daarom niet minder mooi. We wilden er het beste van maken en zijn ervan overtuigd dat we in ons opzet zijn geslaagd.Wij willen ook iedereen al eens bedanken voor de mooie kerstkaartjes die we toegestuurd kregen vanuit België. De afgelopen maanden zijn we pas gaan beseffen hoeveel waarde en betekenis zo'n kaartje of briefje wel heeft! Eerst is er de verwondering omdat we post hebben gekregen en vervolgens gaat een gevoel van warmte door ons heen bij het lezen van jullie hartverwarmende tekst....
Veel liefs,
Mieke & Margaux
Girls just wanna have fu-un...!
Dag lieverds!
Eerst en vooral willen wij jullie een Vrolijk Kerstfeest wensen.
We leken onze webblog eventjes uit het oog verloren te zijn, maar dat wil zeker niet zeggen dat hier niets te beleven viel!
We gaan eventjes een weekje terug in de tijd en beginnen daar ons verhaal van de afgelopen dagen.
We starten bij zaterdag 20 december.
Margaux's kerstvakantie was al begonnen en mieke had nog een dagje te gaan. Kerstmis kwam alsmaar dichterbij en ons advents-kerstboom-aftelkalender was al aardig gekleurd. De vakantie was meer dan welkom en we bruisten van energie om achter de kookpotten te kruipen. Vanavond namelijk op het menu: Balletjes in tomatensaus ( Bij deze ook dank aan Claudine. Zij gaf ons een tip, hoe we makkelijk lekkere tomantensaus konden maken). Hmmm dat was even een België-gevoel.
En dan was er zondag 21 december
Na een laatste dagshift, kon ook voor Mieke de kerstvakantie beginnen. Anderzijd
s begon het nu ook stilletjes aan door te dringen dat we kerst en nieuwjaar zonder familie en vrienden zouden vieren. Maar owee, je hebt hier wel met Margaux & Mieke te doen he! Het is uiteraard wel jammer, maar we zijn geen zielige trezen en zijn absoluut niet van plan om hier te treuren, elk in ons hoekje. Pas du tout! We gaan alles uit de kast halen om er een onvergetelijke eindejaarsperiode van te maken. En dat deden we als volgt....
Hoe kan een mens immers meer kerstgevoel krijgen dan samen gezellig naar een kerstfilm te kijken?! Inderdaad, het bed werd getransformeerd tot een zetel, tafeltjes werden verschoven en de laptop deed dienst als tv-scherm! Kerstlichtjes en kaarsjes ontbraken uiteraard niet!
En allebei ingeduffeld in een fleece-dekentje, een theeke in de ene hand en een 'stikske chocolat' in het andere hand en onze filmavond kon beginnen.
En dan was er maandag 22 december
Het internet had blijkbaar te lijden onder het massale gesurf tijdens de kerstvakantie en een moeilijke internetverbinding zette een beetje een domper op deze eerste dag van de vakantie. Hopelijk is dit opgelost tegen kerstavond! Het weinige informaticus dat Mieke in zich had, kwam plots naar boven: trek gewoon de stekker eens uit en plug vervolgens weer in! En jippie, terug Internet. Maar dan, om 19u30 werd er aangeklopt op de deur. Wauw seg, een Spanjaard die een babbeltje wil slaan met deze 2 Belgische meisjes. Sympathieke student, aldus de eerste indruk!. Plots kreeg Mieke het lumineuze idee om hem te inviteren voor een drankje een chocolaatje. Een mens wil dan eens sociaal zijn, maar wil het dan ook liever zo houden. We begonnen ons echter algauw een beetje ongemakkelijk te voelen, wanneer deze macho zijn vest met veel allures uitdeed, vervolgens zijn mouwen begon op te rollen en ook nog de bovenste knoopjes van zijn hemd open te doen. Al een geluk dat hij zijn schoenen aanhield, maar met zijn vunzige praat was hij al lang niet meer die sympathieke Spanjaard. We moesten overgaan tot actie:
de braadpan leek ons iets te heftig voor in te grijpen en moest bovendien nog afgewassen worden. Dus bedachten we maar een smoes om hem buiten te krijgen. Een vlaag van opluchting ging door ons heen toen we de deur achter hem konden sluiten. Jaja, Ciao ciao en hopelijk tot nooit meer!
Om heel deze historie een beetje te vergeten keken we verder naar het vervolg van onze kerstfilm van gisteren. (Santa Claus 2). Een ding stond vast! Morgen blijft onze deur dicht!
Last but not least was er dinsdag 23 december,
2 weken geleden hadden we beslist om deze dag in ons agenda te markeren als
'shoppingday'. Iemand gaf er zelfs een meer intelligentere klinkende benaming voor: therapeutische bezigheid. En geloof ons maar, na dat voorval van gisterenavond hadden we echt nood aan therapie! Het was een aangename namiddag en we hebben veel leute gehad. Toch hebben we nog heel wat te verwerken en staat alvast een volgende sessie gepland :D
Na onze 'verkleedpartij' in de lokale Zara, zien we het komende galabal helemaal zitten. Als dat maar goed komt!
Toen we terug in ons 'huisje' arriveerden, konden we ook eindelijk het kerstpakketje van Margaux's mama openen. We droegen het een hele middag met ons mee, maar wilden het uiteraard liever in ons eigen stekje openen bij het kerstboompje en de kerstlichtjes.
Mama Tine stuurde ons badspulletjes toe. Super bedankt! Het krijgt een plaatsje in onze koffer naar Praag!
En echte 'kerstfreaks' als we zijn, sloten we de dag af met een Kerstfilm en kerstsongs want "Santa Claus is coming to to-ooown!"
Ziezo, lieve mensen. Dat was zowat de afgelopen week in een notendop! Zo zie je maar, vervelen doen we ons hier niet!
Kerstknuffel
Margaux & Mieke
Eerst en vooral willen wij jullie een Vrolijk Kerstfeest wensen.
We leken onze webblog eventjes uit het oog verloren te zijn, maar dat wil zeker niet zeggen dat hier niets te beleven viel!
We gaan eventjes een weekje terug in de tijd en beginnen daar ons verhaal van de afgelopen dagen.
We starten bij zaterdag 20 december.Margaux's kerstvakantie was al begonnen en mieke had nog een dagje te gaan. Kerstmis kwam alsmaar dichterbij en ons advents-kerstboom-aftelkalender was al aardig gekleurd. De vakantie was meer dan welkom en we bruisten van energie om achter de kookpotten te kruipen. Vanavond namelijk op het menu: Balletjes in tomatensaus ( Bij deze ook dank aan Claudine. Zij gaf ons een tip, hoe we makkelijk lekkere tomantensaus konden maken). Hmmm dat was even een België-gevoel.
En dan was er zondag 21 december
Na een laatste dagshift, kon ook voor Mieke de kerstvakantie beginnen. Anderzijd
s begon het nu ook stilletjes aan door te dringen dat we kerst en nieuwjaar zonder familie en vrienden zouden vieren. Maar owee, je hebt hier wel met Margaux & Mieke te doen he! Het is uiteraard wel jammer, maar we zijn geen zielige trezen en zijn absoluut niet van plan om hier te treuren, elk in ons hoekje. Pas du tout! We gaan alles uit de kast halen om er een onvergetelijke eindejaarsperiode van te maken. En dat deden we als volgt....Hoe kan een mens immers meer kerstgevoel krijgen dan samen gezellig naar een kerstfilm te kijken?! Inderdaad, het bed werd getransformeerd tot een zetel, tafeltjes werden verschoven en de laptop deed dienst als tv-scherm! Kerstlichtjes en kaarsjes ontbraken uiteraard niet!
En allebei ingeduffeld in een fleece-dekentje, een theeke in de ene hand en een 'stikske chocolat' in het andere hand en onze filmavond kon beginnen.
En dan was er maandag 22 december
Het internet had blijkbaar te lijden onder het massale gesurf tijdens de kerstvakantie en een moeilijke internetverbinding zette een beetje een domper op deze eerste dag van de vakantie. Hopelijk is dit opgelost tegen kerstavond! Het weinige informaticus dat Mieke in zich had, kwam plots naar boven: trek gewoon de stekker eens uit en plug vervolgens weer in! En jippie, terug Internet. Maar dan, om 19u30 werd er aangeklopt op de deur. Wauw seg, een Spanjaard die een babbeltje wil slaan met deze 2 Belgische meisjes. Sympathieke student, aldus de eerste indruk!. Plots kreeg Mieke het lumineuze idee om hem te inviteren voor een drankje een chocolaatje. Een mens wil dan eens sociaal zijn, maar wil het dan ook liever zo houden. We begonnen ons echter algauw een beetje ongemakkelijk te voelen, wanneer deze macho zijn vest met veel allures uitdeed, vervolgens zijn mouwen begon op te rollen en ook nog de bovenste knoopjes van zijn hemd open te doen. Al een geluk dat hij zijn schoenen aanhield, maar met zijn vunzige praat was hij al lang niet meer die sympathieke Spanjaard. We moesten overgaan tot actie:
de braadpan leek ons iets te heftig voor in te grijpen en moest bovendien nog afgewassen worden. Dus bedachten we maar een smoes om hem buiten te krijgen. Een vlaag van opluchting ging door ons heen toen we de deur achter hem konden sluiten. Jaja, Ciao ciao en hopelijk tot nooit meer!
Om heel deze historie een beetje te vergeten keken we verder naar het vervolg van onze kerstfilm van gisteren. (Santa Claus 2). Een ding stond vast! Morgen blijft onze deur dicht!
Last but not least was er dinsdag 23 december,
2 weken geleden hadden we beslist om deze dag in ons agenda te markeren als
'shoppingday'. Iemand gaf er zelfs een meer intelligentere klinkende benaming voor: therapeutische bezigheid. En geloof ons maar, na dat voorval van gisterenavond hadden we echt nood aan therapie! Het was een aangename namiddag en we hebben veel leute gehad. Toch hebben we nog heel wat te verwerken en staat alvast een volgende sessie gepland :DNa onze 'verkleedpartij' in de lokale Zara, zien we het komende galabal helemaal zitten. Als dat maar goed komt!
Toen we terug in ons 'huisje' arriveerden, konden we ook eindelijk het kerstpakketje van Margaux's mama openen. We droegen het een hele middag met ons mee, maar wilden het uiteraard liever in ons eigen stekje openen bij het kerstboompje en de kerstlichtjes.
Mama Tine stuurde ons badspulletjes toe. Super bedankt! Het krijgt een plaatsje in onze koffer naar Praag!
En echte 'kerstfreaks' als we zijn, sloten we de dag af met een Kerstfilm en kerstsongs want "Santa Claus is coming to to-ooown!"
Ziezo, lieve mensen. Dat was zowat de afgelopen week in een notendop! Zo zie je maar, vervelen doen we ons hier niet!
Kerstknuffel
Margaux & Mieke
zondag 14 december 2008
Eerste dessert op restaurant
Dé tsjechische pannenkoek met banaan en caramel.. jaja, jullie zien het goed.. zo ergens onder die slagroom ligt pannenkoek.
vrijdag 12 december 2008
Afscheid van een vriend
Kiekeboew lezer!
Vergeef me dat het eventjes stil rond mij bleek te zijn, maar ik had dan ook iets te verwerken.
De chocopot, onze dierbare Nutella-chocopot is AL LEEG! Ja inderdaad, en we hebben nog 2 maanden voor de boeg! Dus heb ik mij de laatste dagen bezig gehouden met het zoeken naar een evenwaardige chocopasta.
Jullie moeten nu ook weer niet gaan denken dat ik een ware choco-verslaafde ben en met een lepelchoco zit te eten ofzo. Maar ik heb zo de indruk dat het brood van hier niet zo energiek is. Of je er nu 5 of 10 eet, je voelt je vaak nog evenveel appelflap als ervoor. Bijgevolg zitten wij hier als vieruurtje en als dessertje 's avonds bij de koffie nog een 'booke met choco' te eten om op krachten te komen. Maar vooraleer ik jullie voorstel aan de nieuwe choco, wil ik het graag even stil maken om met mij de ode aan de nutella chocopot te delen.....
Liefste nutella-pot
jij was voor ons de afgelopen weken hotter dan hot.
jij was ons stukje België, jij was ons stukje thuis
maar je restje is zelfs niet meer genoeg voor een muis
Jij vulde de leegte in onze maag
en dan stopten we even met ons geklaag
Want je moet weten
die echt typische tjsechische kost, vinden wij niet te vreten
Je was houdbaar tot 31 maart 2009
En door jou ging mijn valies meer wegen
Helaas heb ik je niet zolang kunnen bewaren
jij bent gewoon te lekker, ik kan het het niet anders verklaren
Nu ben je leeg, ik vind het maar een triest zicht
En teleurgesteld schroefde ik gisteren jouw dekseltje dicht
Voor ik met jou naar de glasbol zal rennen
moet ik je wel eerst iets bekennen
Ik heb een tsjechische nep-versie van jou gekocht
Maar geloof me, echt waar!
In februari staat er thuis vast echte Nutella voor me klaar!
Beste lezer, ik voel me wel degelijk nog heel goed. Maar soms heeft een mens al eens zin om iets zots te doen, zoals een gedicht te schrijven over een chocopot
Ciao
Mieke
& Margaux
donderdag 11 december 2008
1month further
Dag maatjes!
Ok, eerst willen we jullie eens heel oprecht bedanken..elke dag kijken we uit naar het moment dat we een reactie krijgen op al ons avonturen..kwestie te weten of we nog goed bezig zijn. Wanneer er een berichtje van jullie blijkt te staan, zijn we dan ook super blij! Bedankt.
Net terug van de universiteit en de winkel, Margaux hier. Ok, de oude garde van Brno spant dus samen vandaag tegen me! Je hoort het goed...
'Een ware aanslag':
Loop ik lekker te kuieren in het regenachtige, heel heel drukke stadscentrum; Krijg ik daar verdorie de ene na de andere paraplu pardoes in het oog.
Ze vonden het namelijk leuk 1 voor 1 als ik net passeerde hun metersbrede regenscherm eens goed open te laten schieten. 'K Voelde me als in een computerspelletje. Oei daar is weer eentje: duiken naar onder, hup naar links, uitwijken naar rechts. Zelfs even hier wandelen in het centrum blijkt al een avontuur. :-).. Dit enkel maar om de blog te vullen natuurlijk ;-).
Maar pas op, toch heb ik nog een bewijs dat die oude inwoners iets tegen me hebben. Mieke en ik hadden van bij het begin al niet zo een hoge dunk van hen. Pas op he, alle respect voor oudere mensen hoor!!
Maar zijn we eens vriendelijk en lachen we naar hen of zeggen we goeiedag dan krijge we een zuur gezicht als antwoord. Of staan we onze plaats af op de bus en tram en tonen we hen dat ze gerust daar kunnen gaan zitten. Dan gaan ze met een air gaan zitten van ' ja tuurlijk moet ik hier zitten, hup aan de kant ' en krijg je er nog duw bij. :-)Pfoee.. zo even een frustratie uitgesproken.
Na mijn regenschermenoorlog, stap ik terug op de tram. Begint er daar toch geen opoe tegen mij te praten zeker? Ik onmiddellijk met een smile nono" I can't speak czech."
Maar margaux, je onderschat de bevolking hier. Wij die dachten dat enkel een klein deel jonge mensen hier engels spreken... Oh nee, deze opoe beweest het tegendeel.
,,no problem" zei hij... ''UNK, dacht ik''... '' Is this tram 1"vervolgde hij. Ik lachtte en zei ja. Leuk, 'een Engelse sprekende heer' dacht ik... Ik schat hem al heel eind in 80.
Na onze korte babbel lachtte hij continu, hij kloptte op mijn schouder en wreef over mijn arm. Ok dacht ik, allemaal goed en wel maar den dezen hier gaat stapje verder gaan staan.
Na onze korte babbel lachtte hij continu, hij kloptte op mijn schouder en wreef over mijn arm. Ok dacht ik, allemaal goed en wel maar den dezen hier gaat stapje verder gaan staan.
Hoe wantrouwig kan een mens zijn he?
Maar hij liet mijn vluchtpoging niet toe!: Hij nam mijn boodschappen uit mijn hand. Hij zat namelijk neer en zo hoefde ik ze niet te dragen al rechtstaande.
"hei hei, wat ben je hier van plan dacht ik"... Er gaat er hier eentje met mijn boodschappen aan de haal. Eerst charmeren, en dan gauw tomaatjes stelen. Hmm wat een doorzichtige zet van hem ...Mijn reactie:
Ok, tactisch spelen margaux en even paar dingen checken. Zo kan ik namelijk snel te weten komen wie er zou winnen in het geval ik een achtervolging moet inzetten. De naam van mijn missie zou luiden: ' actie: Save the tomatoes '. ( verse tomaatjes gekocht deze ochtend, die dus nu in zijn handen waren terecht gekomen )
Check 1: Heeft hij een wandelstok? Resultaat: Positief ( ok, 1 punt voor mij, ik moet sneller kunnen lopen dan dat )
Check 2: Hoe is zijn zicht? Resultaat: Negatief (hij draag geen bril en hij reageert wanneer ik naar hem kijk, 1punt voor hem)
Check 3: Hoe is het weer buiten? Resultaat: ' vies ' (hmm... gelijkstand, ook ik ben geen hardloper als het buiten glad is van de regen)
Check 4: Hoe is snel is zijn reactievermogen? Resultaat negatief ( hij reageert pas na 2 minuten als iemand hem iets vraagt. Het is dus mogelijk hem snel te misleiden om mijn dierbare tomaatjes terug te krijgen ).
"PING".... Daar is het moment, Hij gaat afstappen.
OK: een achterdochtige margaux houdt zich klaar... De strijdlust komt boven, mijn sluwe trucken borrelen op ... En....
->Ik krijg een lieve lach en een schouderklopje waarna ik gewoon braafjes mijn zakje boodschappen terug krijg!.... Pfff margaux, heb eens wat meer vertrouwen in de mensen!
Maar toch.. Het was eens een leuke manier om het tramritje wat spannender te maken. :-)
Na een tramrit vol knipogen en lachjes, bleef hij nog staan op het perron tot ik weer vertrok en zwaaide me uitgebreid uit.
Conclusie: Ik lig hier verdorie gewoon nog goed in de markt! ( ok, als ik ooit daarmee stoef, zal ik nooit de leeftijdsgroep van mijn fans erbij vertellen ). 
maandag 8 december 2008
Dag belgjes!
We beginnen met te zeggen.. We missen jullie, we missen de sfeer, we missen jullie lach en jullie omhelzingen... Kortom we zijn meester geworden in het aftellen. Aftellen tot de vakantie, aftellen tot er bezoek komt... Ja, het moest er eens van komen.
Dit wil niet zeggen dat we ons niet amuseren... De zware momenten worden wel degelijk gecompenseerd! Zo maakten we er zaterdagavond een gezellig boel van...
Een studente die samen werktte met Margaux nodigde ons uit voor een 'womennight'. We stelden ons er de meest hilarische dingen bij voor. Wat we namelijk al wisten was dat het dus enkel voor vrouwen was, dat iedereen zelfgebakken zoets zou meebrengen en dat er cadeautjes zouden worden uitgedeeld. Het klonk als een avond voor de boerinnenbond, bovendien zou het in een kerk doorgaan!...
We dachten er even over na:
Hmm.. We konden best wat bezinning gebruiken, plus na al onze stoten hier misschien tijd om te biechten? En als we heel eerlijk zijn: Zoetigheid én cadeautjes... Zeg eerlijk, beste dames onder jullie, wie kan dit weerstaan? Wij alvast niet. Dus vol moed trokken we er heen... én wat bleek: het werd een leuke avond.
Vol studenten, van alle oorsprong... en vooral Engelstalig! Er werd gezongen, spelletjes gespeeld, geknabbeld... We hebben er enorm van genoten. Eigenlijk was het een beetje een vroeg kerstfeest. Op het einde was er een spel waarbij we allen gingen samen zitten. Iedereen moest een cijfertje trekken... In die volgorde mocht je een cadeautje kiezen. Het leuke was: Vond je dat je cadeautje toch niet zo super was nadat je het opende? -> Dan ruilde je het in met iemand anders die reeds zijn pakje had geopend... Hihi, dat zorgde af en toe voor womenfights.
Nu, diegene die het cijfer 1 trok, moest dus als eerste iets kiezen PLUS die dame mocht nadat iedereen zijn pakje had geopend, met iedereen die zij maar wou haar cadeautje inwisselen. Rara, wie trok nummer 1? inderdaad, één van de belgen: Mieke Criquielion. :-)
Nadat ze eerst een sexy handtasje had, ruilde ze het helemaal op het einde in voor.... Ohja, jullie weten het al: chocolade. Ze is onverbeterlijk.
Eigenlijk waren er nog heel veel echt mooie dingen waarvoor ze haar pakje kon inruilen. Maar natuurlijk, waren die mensen die het bezaten er al wat aan gehecht. Mieke heeft altijd haar hart op de goede plaats dus wou lief blijven en koos voor iets eenvoudig ( maar voor ons: heel waardevol ):chocolade. Iedereen slaakte een diepe zucht toen bleek dat ze hun beminde cadeautje kunnen houden... Resultaat: Mieke kreeg als bedanking het overblijvende pakje waardoor ze lekker fris ruikt in de douche.
Kerstsfeer? Een mens krijgt er geen genoeg van. Daarom trokken we een dagje later naar de kerstmarkt. Gezellig! Absoluut, zonder twijfel:.. Blij dat we dit hebben gezien. Sfeer opgesnoven, lekkere geurkaarsjes- peperkoekenharten, veel schapenvelletjes,.. en mensen in traditionele klederdracht... Ook de plaatstelijke specialiteit passeerde ons niet: aardappeltjes, spek en zuurkool.
Zo, mieke is nu volop aan het werken. Margaux gaat vannacht een duik nemen in het werk.
We denken aan jullie! En proberen jullie niet te missen...( Proberen!)
We denken aan jullie! En proberen jullie niet te missen...( Proberen!)
bisou,
mieke en margaux
-zie hierbij een filmpje van gezang ( ok, ik nam net het valse op, maar toch... :-) hihi het hoort bij de sfeer )
-Als tweede ook fotootjes van kerstmarkt op zondagavond en de sfeer op zaterdag bij de dames.
donderdag 4 december 2008
Don't stop, never give up. Hold our heads high and reach the top. Let the world see what we've got.
Dag belgen, fans, volgers...
Nu is het midden in de nacht, Margaux hier... Ik moest gewoon naar jullie schrijven.. Ik ben het jullie verschuldigd na mijn bericht dat wat in de negatieve sfeer neergepend staat.
Er is doorbraak... Het was niet gemakkelijk om toegang te vinden tot ' de kring ' zal ik maar zeggen tijdens de stage.
Na gesprek met een lieve gynaecologe, stelde ze me voor deze nacht te komen. Zij had dan haar shift, en ze zou wat pushen bij de vroedvrouwen. Even samenvatten: ZALIG.
Elke stap die er gebeurde werd aan me uitgelegd, ik werd betrokken... Voor 1 keer moest ik niet proberen zelf alle puzzelstukjes in elkaar te passen. Door alle uitleg die ik kreeg werd alles duidelijk.. Wat een droom. Ook kon ik eens echt mij laten gaan op vroedvrouwvlak :-D. Ik volgde een arbeid en kon zelf uitmaken wat met de dame gebeurde...
Ik heb me volledig laten gaan.. Alles heeft ze gezien, haar bed, de bal, ... O wee diegene die bij mij bevallen: Gymnastiek lessen op voorhand zijn handig... :-) Zelf de passieve papa werd opeens meegesleurd in de arbeid. Neenee, gewoon maar om te zeggen dat ik me heb geamuseerd. Nooit dacht ik dit te kunnen zeggen, maar waar het hart van vol is... Schrijft men op de blog.
Ok, tweede overwinning vandaag: We vonden Nutella in de winkel! Miekes oogjes fonkelden. Dit wordt smullen...
Zou alles hier dan toch op zijn pootjes terecht komen? ...
Mieke lijkt haar draai gevonden te hebben in het ziekenhuis, Margaux hoopt ook een doorbraak te hebben, de ongelofelijke belgen op het thuisfront blijven ons steunen... En vooral: De kerstvakantie is in aantocht!
En deze happiness omdat men gewoon wat interesse heeft getoond voor mij... Ik praatte met tal van dokters over belgië en tsjechië, leerde veel bij en mijn naam kwam onder ' de arts ' in het dossier van de bevalling. Mss Dierinck vereeuwigd in Tsjechië. Jipie.
Groetjes,
mieke
margaux
Nu is het midden in de nacht, Margaux hier... Ik moest gewoon naar jullie schrijven.. Ik ben het jullie verschuldigd na mijn bericht dat wat in de negatieve sfeer neergepend staat.
Er is doorbraak... Het was niet gemakkelijk om toegang te vinden tot ' de kring ' zal ik maar zeggen tijdens de stage.
Na gesprek met een lieve gynaecologe, stelde ze me voor deze nacht te komen. Zij had dan haar shift, en ze zou wat pushen bij de vroedvrouwen. Even samenvatten: ZALIG.
Elke stap die er gebeurde werd aan me uitgelegd, ik werd betrokken... Voor 1 keer moest ik niet proberen zelf alle puzzelstukjes in elkaar te passen. Door alle uitleg die ik kreeg werd alles duidelijk.. Wat een droom. Ook kon ik eens echt mij laten gaan op vroedvrouwvlak :-D. Ik volgde een arbeid en kon zelf uitmaken wat met de dame gebeurde...
Ik heb me volledig laten gaan.. Alles heeft ze gezien, haar bed, de bal, ... O wee diegene die bij mij bevallen: Gymnastiek lessen op voorhand zijn handig... :-) Zelf de passieve papa werd opeens meegesleurd in de arbeid. Neenee, gewoon maar om te zeggen dat ik me heb geamuseerd. Nooit dacht ik dit te kunnen zeggen, maar waar het hart van vol is... Schrijft men op de blog.
Ok, tweede overwinning vandaag: We vonden Nutella in de winkel! Miekes oogjes fonkelden. Dit wordt smullen...
Zou alles hier dan toch op zijn pootjes terecht komen? ...
Mieke lijkt haar draai gevonden te hebben in het ziekenhuis, Margaux hoopt ook een doorbraak te hebben, de ongelofelijke belgen op het thuisfront blijven ons steunen... En vooral: De kerstvakantie is in aantocht!
En deze happiness omdat men gewoon wat interesse heeft getoond voor mij... Ik praatte met tal van dokters over belgië en tsjechië, leerde veel bij en mijn naam kwam onder ' de arts ' in het dossier van de bevalling. Mss Dierinck vereeuwigd in Tsjechië. Jipie.
Groetjes,
mieke
margaux
Foto 1: mieke... het ene moment rustig spelletje spelen, half uurtje later " blijf uit haar keuken ... Ze schilt aardappelen!"
maandag 1 december 2008
Zie ginds komt een pakketje uit België aan....
Gegroet lezers!
Soms heb je van die nachten dat er niets te beleven valt en de tijd langzaam voorbij kruipt. Maar dan heb je er ook zoals de afgelopen nacht waarbij je de benen van onder je lijf lijkt te loopt....
Soms vraag je jezelf dan wel eens af of heel Tsjechië hier gewoon niet komt bevallen. Zo hebben afgelopen nacht 7 kindekens het 'nacht-licht' gezien. Het waren soms momenten van stress, maar eens die kleine op moeders buik ligt en je hoort hem schreien, valt een grote druk van je schouders.
Heb ik nog straffe toeren meegemaakt? Hmm effe denken.
Misschien vorige week, toen ik de monitor moest aanleggen. De patiënte bleek zogezegd zwanger te zijn van een tweeling. Bon, de vroedvrouw, stuurt mij naar daar en ik begin daar maar te zoeken naar de harstlag van beide baby'tjes. Die 'eerste' hartslag had ik vlug gevonden, maar die 'tweede'...... tssssss...... Na tien minuten komt die vroedvrouw toch eens kijken waar ik bleef. Ik stond bijna te trillen op mijn benen als ik zou moeten zeggen dat ik al geen monitor meer kon aanleggen. Maar bon, jullie hebben het vast al 3 zinnen door. Die madam bleek dus helemaal geen tweeling te verwachten...... Keep on smiling !!!!! Achteraf lach je er natuurlijk goed mee, maar je vraagt je natuurlijk wel af wat er om gaat in de gedachten van die patiënte....
Ondertussen is het al december en mogen jullie binnen enkele dagen de kerstboom terug van onder het stof halen. Helaas kan ik ons mama dit jaar niet helpen met het decoreren van haar christmastree.... Voor zulke taakjes ben ik thuis zeer enthousiast :D, dus ik dacht dat ik het dit jaar ging moeten missen. Maar neen, vrijdag heb ik de kerstboom mogen versieren in het ziekenhuis.... Jippie!! Mijn dag kon al niet meer stuk!
Stiekem kijken we toch wel al uit naar kerstmis(vooral ik dan) waardoor ik haast vergeet dat er eerst nog een andere Heilige moet gevierd worden. Sinterklaas, weliswaar!
Zonet zijn we naar het postkantoor geweest, want daar lag een 'geheim' pakje op Margaux te wachten. En wat bleek; Die lieve goede Sint is ons niet vergeten, ook al zijn we het land in deze dagen van feest, sneeuw en snoep ontvlucht! Beste moeke van Margaux, hartelijk dank voor al het lekkers.
Ciao
Mieke
& Margaux
Soms heb je van die nachten dat er niets te beleven valt en de tijd langzaam voorbij kruipt. Maar dan heb je er ook zoals de afgelopen nacht waarbij je de benen van onder je lijf lijkt te loopt....
Soms vraag je jezelf dan wel eens af of heel Tsjechië hier gewoon niet komt bevallen. Zo hebben afgelopen nacht 7 kindekens het 'nacht-licht' gezien. Het waren soms momenten van stress, maar eens die kleine op moeders buik ligt en je hoort hem schreien, valt een grote druk van je schouders.
Heb ik nog straffe toeren meegemaakt? Hmm effe denken.
Misschien vorige week, toen ik de monitor moest aanleggen. De patiënte bleek zogezegd zwanger te zijn van een tweeling. Bon, de vroedvrouw, stuurt mij naar daar en ik begin daar maar te zoeken naar de harstlag van beide baby'tjes. Die 'eerste' hartslag had ik vlug gevonden, maar die 'tweede'...... tssssss...... Na tien minuten komt die vroedvrouw toch eens kijken waar ik bleef. Ik stond bijna te trillen op mijn benen als ik zou moeten zeggen dat ik al geen monitor meer kon aanleggen. Maar bon, jullie hebben het vast al 3 zinnen door. Die madam bleek dus helemaal geen tweeling te verwachten...... Keep on smiling !!!!! Achteraf lach je er natuurlijk goed mee, maar je vraagt je natuurlijk wel af wat er om gaat in de gedachten van die patiënte....
Ondertussen is het al december en mogen jullie binnen enkele dagen de kerstboom terug van onder het stof halen. Helaas kan ik ons mama dit jaar niet helpen met het decoreren van haar christmastree.... Voor zulke taakjes ben ik thuis zeer enthousiast :D, dus ik dacht dat ik het dit jaar ging moeten missen. Maar neen, vrijdag heb ik de kerstboom mogen versieren in het ziekenhuis.... Jippie!! Mijn dag kon al niet meer stuk!
Stiekem kijken we toch wel al uit naar kerstmis(vooral ik dan) waardoor ik haast vergeet dat er eerst nog een andere Heilige moet gevierd worden. Sinterklaas, weliswaar!Zonet zijn we naar het postkantoor geweest, want daar lag een 'geheim' pakje op Margaux te wachten. En wat bleek; Die lieve goede Sint is ons niet vergeten, ook al zijn we het land in deze dagen van feest, sneeuw en snoep ontvlucht! Beste moeke van Margaux, hartelijk dank voor al het lekkers.
Ciao
Mieke
& Margaux
zondag 30 november 2008
Dag lieve mensen allemaal,
vergeef ons als je soms even niks hoort.. het is razend druk voor ons.
Margaux is maandag gestart op het verloskwartier... Ze voelt haar een echte buitenlander.
Op school wordt ons altijd gezegd ' je bent verantwoordelijk voor je eigen leerproces'. Dit zinnetje in gedachten bezorgde me af en toe een traan in de ooghoek... Ik wou me zo graag bewijzen, maar ze maken het soms echt niet mogelijk.
Op andere tijdstippen, spookt datzelfde zinnetje in mijn hoofd en veroorzaakt het een omgekeerde reactie: Het geeft me namelijk vechtlust... Luister maar...
Het is knokken voor je plaats, het is pushen en pushen om iets te zien of te doen tijdens die 12uren.. En dan moet een mens er dus al eens iets voor over hebben...
Gisteren (zaterdag) ben ik gaan werke 's nachts... Ik volgde een prachtige arbeid. Een koppel, perfecht op elkaar ingespeeld. De bal, het bad, op het matje samen puffen... dat allemaal op de tonen " I would do everything for love " Zalig als je zulk paar samen bezig ziet. UUUUren had ze al afgezien, een epidurale weigerde ze... om klokslag twaalf werd het dan toch nog een keizersnede. Dat is triest...
vergeef ons als je soms even niks hoort.. het is razend druk voor ons.
Margaux is maandag gestart op het verloskwartier... Ze voelt haar een echte buitenlander.
Op school wordt ons altijd gezegd ' je bent verantwoordelijk voor je eigen leerproces'. Dit zinnetje in gedachten bezorgde me af en toe een traan in de ooghoek... Ik wou me zo graag bewijzen, maar ze maken het soms echt niet mogelijk.
Op andere tijdstippen, spookt datzelfde zinnetje in mijn hoofd en veroorzaakt het een omgekeerde reactie: Het geeft me namelijk vechtlust... Luister maar...
Het is knokken voor je plaats, het is pushen en pushen om iets te zien of te doen tijdens die 12uren.. En dan moet een mens er dus al eens iets voor over hebben...
Gisteren (zaterdag) ben ik gaan werke 's nachts... Ik volgde een prachtige arbeid. Een koppel, perfecht op elkaar ingespeeld. De bal, het bad, op het matje samen puffen... dat allemaal op de tonen " I would do everything for love " Zalig als je zulk paar samen bezig ziet. UUUUren had ze al afgezien, een epidurale weigerde ze... om klokslag twaalf werd het dan toch nog een keizersnede. Dat is triest...
Na enkele uren hoorde ik dat er een dame op zondag zou worden ingeleid. Ik wist dat die dame in kwestie een klein beetje Engels sprak. Tevens had ik vrijdag gans de dag aan haar bed gezeten om samen met haar de pijn op te vangen.. dat schept een een band!
Ik dacht.. margaux dit is je kans om een bevalling te doen. Ik ben erin geslaagd die zaterdagnacht vroeger te vertrekken om nog een paar uurtjes te kunnen slapen. Gelukkig vond ik nachtbussen en ben via via thuis geraakt. Mieke stond klaar om margaux op te vangen. Bij deze zet ik het op ' the world wide web ': Tis een schat...Daarvan moeten ze mij niet meer overtuigen. Midden in de nacht hebben we elkaar in slaap gepraat. Mieke: Je bent een megameid; thanks for being here for me..
Dus na kort de ogen te sluiten ben ik vlug weer vertrokken zondagmorgen naar het ziekenhuis. De andere studente verklaarde me 'crazy' voor deze actie. Dat wist ik al langer van mijzelf... Het heeft zo zijn charmes ;-).
Ok, bij aankomst leek het erop dat ik onmiddellijk weer ging vertrekken. Ik had een student gevonden die een BEETJE engels sprak en ze heeft getracht de vroedvrouw te vragen of ik de dame kon volgen. Het werd een harde NEE... de vroedvrouw sprak geen engels en wou dus niet zo een last als mij waarschijnlijk. Daar ging mijn moed. Ik dacht, margaux zoek u een andere patiënt nu je hier bent en volg die.
MAAR
De studente kwam na een halfuurtje naar me en nam me mee. We gingen naar mijn pati[ente en ik kon zo stiekem aan haar persoonlijk vragen of ik haar mocht volgen en de bevalling doen. Ze was blij me te zien en zei "JA".... Mijn hart stond voor 100% open, vermoeidheid emoties;.. alles samen!
Met een air van ' pfoe, zie je wel.. ik ga me hier es bewijzen', liep ik mee achter de vroedvrouw ( ferm tege haar goesting) . Het werd een prachtige tijd... De dame heeft afgezien, ik wens niemand zulke arbeid toe..Ik ben altijd bij haar gebleven..soms ging het niet zo goed, eerst met mama dan met de baby. Ik kon alles op de voet volgen en op tijd de arts roepen... Spannend..
Maar god wat was de ontladig groot achteraf. Mama, papa, ik.... de tranen vloeiden om ter hardst bij de geboorte... De knuffel was des te inniger. Ok mensen, daarom doen we dus vroedkunde! Dit koester ik stiekem voor de momenten waarop het zwaar wordt de komende weken.
Ik moest me verantwoorden aan de gynaecoloog eer ik de bevalling kon doen. Wat was mijn ervaring, zou ik dacht nu echt wel doen? had ik er wel goed over nagedacht? "oei dacht ik enerzijds, dit is hier blijkbaar wel iets groots ", anderzijds dacht ik " komaan, ja margaux je kan het. Gewoon doen". En ja hoor, onz Max werd geboren met een gewicht van maar liefst 4050g en 54cm! Mijn eerste episiotomie...
Het geeft een mens moed. Mijn excuses aan al diegenen die het niet zo hebben voor het vroedkundig aspect van deze blog... We zullen jullie op de wenken bedienen tijdens onze kerstvakantie! Dan hebben we vast en zeker veel meer leuke dingen te vertellen!
Heel veel groetjes
X
Ik dacht.. margaux dit is je kans om een bevalling te doen. Ik ben erin geslaagd die zaterdagnacht vroeger te vertrekken om nog een paar uurtjes te kunnen slapen. Gelukkig vond ik nachtbussen en ben via via thuis geraakt. Mieke stond klaar om margaux op te vangen. Bij deze zet ik het op ' the world wide web ': Tis een schat...Daarvan moeten ze mij niet meer overtuigen. Midden in de nacht hebben we elkaar in slaap gepraat. Mieke: Je bent een megameid; thanks for being here for me..
Dus na kort de ogen te sluiten ben ik vlug weer vertrokken zondagmorgen naar het ziekenhuis. De andere studente verklaarde me 'crazy' voor deze actie. Dat wist ik al langer van mijzelf... Het heeft zo zijn charmes ;-).
Ok, bij aankomst leek het erop dat ik onmiddellijk weer ging vertrekken. Ik had een student gevonden die een BEETJE engels sprak en ze heeft getracht de vroedvrouw te vragen of ik de dame kon volgen. Het werd een harde NEE... de vroedvrouw sprak geen engels en wou dus niet zo een last als mij waarschijnlijk. Daar ging mijn moed. Ik dacht, margaux zoek u een andere patiënt nu je hier bent en volg die.
MAAR
De studente kwam na een halfuurtje naar me en nam me mee. We gingen naar mijn pati[ente en ik kon zo stiekem aan haar persoonlijk vragen of ik haar mocht volgen en de bevalling doen. Ze was blij me te zien en zei "JA".... Mijn hart stond voor 100% open, vermoeidheid emoties;.. alles samen!
Met een air van ' pfoe, zie je wel.. ik ga me hier es bewijzen', liep ik mee achter de vroedvrouw ( ferm tege haar goesting) . Het werd een prachtige tijd... De dame heeft afgezien, ik wens niemand zulke arbeid toe..Ik ben altijd bij haar gebleven..soms ging het niet zo goed, eerst met mama dan met de baby. Ik kon alles op de voet volgen en op tijd de arts roepen... Spannend..
Maar god wat was de ontladig groot achteraf. Mama, papa, ik.... de tranen vloeiden om ter hardst bij de geboorte... De knuffel was des te inniger. Ok mensen, daarom doen we dus vroedkunde! Dit koester ik stiekem voor de momenten waarop het zwaar wordt de komende weken.
Ik moest me verantwoorden aan de gynaecoloog eer ik de bevalling kon doen. Wat was mijn ervaring, zou ik dacht nu echt wel doen? had ik er wel goed over nagedacht? "oei dacht ik enerzijds, dit is hier blijkbaar wel iets groots ", anderzijds dacht ik " komaan, ja margaux je kan het. Gewoon doen". En ja hoor, onz Max werd geboren met een gewicht van maar liefst 4050g en 54cm! Mijn eerste episiotomie...
Het geeft een mens moed. Mijn excuses aan al diegenen die het niet zo hebben voor het vroedkundig aspect van deze blog... We zullen jullie op de wenken bedienen tijdens onze kerstvakantie! Dan hebben we vast en zeker veel meer leuke dingen te vertellen!
Heel veel groetjes
X
zaterdag 29 november 2008
Wat een mens altijd moed en kracht geeft... Het kleine wonder
foto 1
Een vermoeide maar trotse margaux met een klein tsjechje van 37weken, Na bijna een uur wist de mama eindelijk welke naam ze nu zou geven aan haar baby...Ze werd gedoopt als onze 'Marketa'.
Foto 2
Mijn droombevalling, ons Max.. wat een toepasselijke naam voor een schat van 4050kg en 54 cm. Daarvoor heb ik mijn slaap gelaten, maar het was de moeite waard!
P.s:super bedankt voor al jullie steun dmv mail, brief, en deze blogspot.. Het geeft ons veel moed en steun! Aan iedereen 'bedankt'.
Margaux x
woensdag 26 november 2008
Hoi hoi iedereen,
Hier een fris en montere margaux.. Ik dacht dat het tijd was ook eens van me te laten horen.
Zoals gelezen heb ik inderdaad de nacht gehad. Ik was al bang voor de normale 12-urenshift hier in Tsjechië... Nu de nacht! Ik geef het toe, ik was er niet gerust in.
We stonden met drie studenten. Ik had toch wel goede moed ( dankzij Belgische aanmoedigingen! en miekes steun !!) om er eens in te vliegen...
Dan kom je aan.. 2 dames in het post partum en eentje die wordt ingeleid... Hopla, dan pas besef je hoe lang 12 uren is-> Er is geen werk!
Nog gauw een schietgebedje om toch een paar tsjechische schonen, weeën te laten krijgen en dus zo vannacht naar het ziekenhuis te laten komen.
( stout van me, maar het schijnt dat je door steeds heilig te zijn nergens komt in het leven :) ).
Dit laatste bracht dus niet veel op.
Ik ben ingesprongen op een andere dienst om de verzorging na de bevalling te doen. Om één uur 's nachts worden kersverse mama's gewassen. Ik vond het vreselijk.
'S middags bevallen via keizersnede, keimoe, vol emoties, kindje mag niet op de kamer.. en dan kom jij daar doodleuk binnen " ja madameken, licht aan, we gaan u hier eens wassen "... Slik!
Trouwens, "wassen" is volgens mij een groot woord. Het woord betekent hier namelijk iets anders: Iemand wassen= Neem een maanverband, stop het onder de kraan en was de bovenbenen. That's it.. Dan kriebelt het zo om die dames eens goed te verfrissen hè.. Maar we blijven student! ;-).
Ik was trots want ik hield mezelf tot twee uur goed op de been, toen ik terug op het verloskwartier kwam lagen de vroedvrouwen (2) in slaap in hun zetel en zaten de studenten naar een tsjechisch gedubpte film te kijken... We kregen de opdracht naar huis te gaan. De tsjechische bussen waren jammer genoeg met dat voorstel niet akkoord :-( dus bleven we, door gebrek aan transport.
Even later vonden de vroedvrouwen het precies meer comfortabel om een matrasken te nemen en in het kamertje te gaan liggen waar nota bene mijn spullen lagen.
De verveling sloeg toe, " oh, ik ga mijn boek uit mijn tas nemen en hier es paar uurtjes lezen denk je dan". Nee hoor, ik mocht de kamer niet binnen om de dames niet wakker te maken. Zitten en zwijgen dus was de prognose voor de volgende uren.
Uiteindelijk belde een vindingrijke student naar een vriendin, kwamen we aan de busuren en vertrokken we om vier h naar het station waar ik een tram vond om naar mijn huisje te keren. Zalig!
Trouwens, wat is dat jong??? Slapen 's nachts, dat is hier precies een uitzondering. Een mens neemt om half vier den bus en wat blijkt.. je hebt geen plaats om te zitten. Om vier uur stappen er daar tientallen mensen op met taskes van de winkel... Onvoorstelbaar. Mensen van 10,20,30,...70jaar. Brno gaat door tijdens de nacht. Het was nog drukker dan anders in de stad.
Na ons mieke te hebben wakker gemaakt bij mijn nachtelijke thuiskomst ( sorry meid! ), wachtte een ' zacht ' bed op me.
Vandaag samen thuis, leuk... Reeds naar de stad geweest.
Jullie moeten weten, gisteren ook een uitje gemaakt en margaux had haar portefeuille vergeten: '' please laat er geen buscontrole komen"... Nee hoor, we hadden geluk.
Vandaag echter, stappen we op en komt er dame naar ons en toont ons iets dat lijkt op een sleutelhanger. (Het was dus de controleur en daarmee wou zij dus haar identiteit aanduiden + zeggen van ,,toon maar je tramticket.''
Zegt margaux bij het zien van die sleutelhanger 'no'. Ja, ik dacht dat het zo een leurder was, en ik wou echt niet zo een vieze sleutelhanger kopen hè!! :-D...
Even misrekend dus en maar gauw tramkaart getoond... Met zo een tsjech wil je het namelijk echt niet aan de stok krijgen!
Slaat ons Mie daar toch ook wel zo een flater zeker. Voor de fanatiekelingen die vaak onze blog lezen: Mieke zette haar reeds eens op een plaatsje op de bus die gereserveerd is voor gehandicapten. ( aangeduid met een groen medisch kruisje.) Je zou denken dat ze haar lesje wel heeft geleerd... Maar je kent het spreekwoord van de ezel en de steen hè...
En aangezien Mieke geen ezel is...:-): Vandaag komen we op de tram waar er een stickertje staat van een mens en een hondje aan een leiband. Ons Mie: ,,Kijk een plaats speciaal voor honden''...
Ja mieke, dit is voor blindgeleide honden en hun baasjes... :-) Allee, weer de hoofdvogel afgeschoten.
Och we vergeven het haar en steken het op de vermoeidheid...
hm of zouden het ' herr franz' zijn die teveel in haar gedachten zat..
Ja ok, ze zal het me niet vergeven, maar hier volgt het: Vorige week was hier een bevallige jongeman, die had een batterijenoplader nodig. Wij troffen het, ons eerste bezoek.. Ja het deed toch iets :-).
Mieke deze week alleen thuis, en o ja, daar stond hij terug. Wat zou je nu doen op zulk moment? Wel mieke was nog wat slaperig en vol verwarring vertelde ze dat ze de batterij oplader niet vond en dat ikke hem waarschijnlijk mee had naar het ziekenhuis!! Waar haalt ze het? Wat zou ik nu doen met een oplader. Maar ik heb haar door mensen, dat zei ze dus zodat hij 's avonds opnieuw kon terugkomen om nog een poging te doen om de oplader te ontvagen.
En zo geschiedde het... Mieke deed me toen even versteld staan.. Ik zag hun conversatie en zag haar opeens vragen ' how 's your name actually '. Ik dacht ' zie ze gaan ons mieke!'... Het verhaal van Herr Franz wordt vervolgd. En aan alle kenissen van mieke... Niet té veel reacties over dit laatste aub! Kwestie dat ze mijn nieuws niet van de blog gooit ;-).
Heel veel groetjes,
Mieke
Margaux
en .. herr frans
Hier een fris en montere margaux.. Ik dacht dat het tijd was ook eens van me te laten horen.
Zoals gelezen heb ik inderdaad de nacht gehad. Ik was al bang voor de normale 12-urenshift hier in Tsjechië... Nu de nacht! Ik geef het toe, ik was er niet gerust in.
We stonden met drie studenten. Ik had toch wel goede moed ( dankzij Belgische aanmoedigingen! en miekes steun !!) om er eens in te vliegen...
Dan kom je aan.. 2 dames in het post partum en eentje die wordt ingeleid... Hopla, dan pas besef je hoe lang 12 uren is-> Er is geen werk!
Nog gauw een schietgebedje om toch een paar tsjechische schonen, weeën te laten krijgen en dus zo vannacht naar het ziekenhuis te laten komen.
( stout van me, maar het schijnt dat je door steeds heilig te zijn nergens komt in het leven :) ).
Dit laatste bracht dus niet veel op.
Ik ben ingesprongen op een andere dienst om de verzorging na de bevalling te doen. Om één uur 's nachts worden kersverse mama's gewassen. Ik vond het vreselijk.
'S middags bevallen via keizersnede, keimoe, vol emoties, kindje mag niet op de kamer.. en dan kom jij daar doodleuk binnen " ja madameken, licht aan, we gaan u hier eens wassen "... Slik!
Trouwens, "wassen" is volgens mij een groot woord. Het woord betekent hier namelijk iets anders: Iemand wassen= Neem een maanverband, stop het onder de kraan en was de bovenbenen. That's it.. Dan kriebelt het zo om die dames eens goed te verfrissen hè.. Maar we blijven student! ;-).
Ik was trots want ik hield mezelf tot twee uur goed op de been, toen ik terug op het verloskwartier kwam lagen de vroedvrouwen (2) in slaap in hun zetel en zaten de studenten naar een tsjechisch gedubpte film te kijken... We kregen de opdracht naar huis te gaan. De tsjechische bussen waren jammer genoeg met dat voorstel niet akkoord :-( dus bleven we, door gebrek aan transport.
Even later vonden de vroedvrouwen het precies meer comfortabel om een matrasken te nemen en in het kamertje te gaan liggen waar nota bene mijn spullen lagen.
De verveling sloeg toe, " oh, ik ga mijn boek uit mijn tas nemen en hier es paar uurtjes lezen denk je dan". Nee hoor, ik mocht de kamer niet binnen om de dames niet wakker te maken. Zitten en zwijgen dus was de prognose voor de volgende uren.
Uiteindelijk belde een vindingrijke student naar een vriendin, kwamen we aan de busuren en vertrokken we om vier h naar het station waar ik een tram vond om naar mijn huisje te keren. Zalig!
Trouwens, wat is dat jong??? Slapen 's nachts, dat is hier precies een uitzondering. Een mens neemt om half vier den bus en wat blijkt.. je hebt geen plaats om te zitten. Om vier uur stappen er daar tientallen mensen op met taskes van de winkel... Onvoorstelbaar. Mensen van 10,20,30,...70jaar. Brno gaat door tijdens de nacht. Het was nog drukker dan anders in de stad.
Na ons mieke te hebben wakker gemaakt bij mijn nachtelijke thuiskomst ( sorry meid! ), wachtte een ' zacht ' bed op me.
Vandaag samen thuis, leuk... Reeds naar de stad geweest.
Jullie moeten weten, gisteren ook een uitje gemaakt en margaux had haar portefeuille vergeten: '' please laat er geen buscontrole komen"... Nee hoor, we hadden geluk.
Vandaag echter, stappen we op en komt er dame naar ons en toont ons iets dat lijkt op een sleutelhanger. (Het was dus de controleur en daarmee wou zij dus haar identiteit aanduiden + zeggen van ,,toon maar je tramticket.''
Zegt margaux bij het zien van die sleutelhanger 'no'. Ja, ik dacht dat het zo een leurder was, en ik wou echt niet zo een vieze sleutelhanger kopen hè!! :-D...
Even misrekend dus en maar gauw tramkaart getoond... Met zo een tsjech wil je het namelijk echt niet aan de stok krijgen!
Slaat ons Mie daar toch ook wel zo een flater zeker. Voor de fanatiekelingen die vaak onze blog lezen: Mieke zette haar reeds eens op een plaatsje op de bus die gereserveerd is voor gehandicapten. ( aangeduid met een groen medisch kruisje.) Je zou denken dat ze haar lesje wel heeft geleerd... Maar je kent het spreekwoord van de ezel en de steen hè...
En aangezien Mieke geen ezel is...:-): Vandaag komen we op de tram waar er een stickertje staat van een mens en een hondje aan een leiband. Ons Mie: ,,Kijk een plaats speciaal voor honden''...
Ja mieke, dit is voor blindgeleide honden en hun baasjes... :-) Allee, weer de hoofdvogel afgeschoten.
Och we vergeven het haar en steken het op de vermoeidheid...
hm of zouden het ' herr franz' zijn die teveel in haar gedachten zat..
Ja ok, ze zal het me niet vergeven, maar hier volgt het: Vorige week was hier een bevallige jongeman, die had een batterijenoplader nodig. Wij troffen het, ons eerste bezoek.. Ja het deed toch iets :-).
Mieke deze week alleen thuis, en o ja, daar stond hij terug. Wat zou je nu doen op zulk moment? Wel mieke was nog wat slaperig en vol verwarring vertelde ze dat ze de batterij oplader niet vond en dat ikke hem waarschijnlijk mee had naar het ziekenhuis!! Waar haalt ze het? Wat zou ik nu doen met een oplader. Maar ik heb haar door mensen, dat zei ze dus zodat hij 's avonds opnieuw kon terugkomen om nog een poging te doen om de oplader te ontvagen.
En zo geschiedde het... Mieke deed me toen even versteld staan.. Ik zag hun conversatie en zag haar opeens vragen ' how 's your name actually '. Ik dacht ' zie ze gaan ons mieke!'... Het verhaal van Herr Franz wordt vervolgd. En aan alle kenissen van mieke... Niet té veel reacties over dit laatste aub! Kwestie dat ze mijn nieuws niet van de blog gooit ;-).
Heel veel groetjes,
Mieke
Margaux
en .. herr frans
zondag 23 november 2008
Dag lieve mensen allemaal!
Ik moet een beetje stil zijn, want margaux die rust zich momenteel uit om straks fris en monter aan haar nachtshift te kunnen beginnen. Gisteren mocht ook zij starten op het verloskwartier en zij kijkt al heel positief terug op haar eerste dag daar.
Ik had zondag mijn eerste nachtshift en heb gisteren dan ook een groot deel van de dag in mijn bed gelegen :D.
Ik was zondagavond met goede moed vertrokken omdat ik mocht samenwerken met een lieve én 'studentvriendelijke' vroedvrouw, maar dat was buiten patiëntes gerekend, die liever geen studenten aan hun bed hebben. Een mens denkt dan dat het allemaal wel meezit en dan duiken zulke dingen op.
Wel jammer natuurlijk, maar uiteraard is patiënt koning en wordt hun wens gerespecteerd. Ik trachtte dan maar enkele tsjechische procedures te ontcijferen. Na een uur blijk je niet veel meer te weten gekomen zijn en geef je de moed maar op. Maar al bij al was het wel nog een leuke nacht.
Zaterdagavond ben ik met vroedvrouw Zuzanah en vrienden van haar iets gaan drinken. Ze nam me mee naar een gitaaroptreden van kenissen. Zuzanah was voortdurend bezig dat het optreden voor een beperkt publiek was, ik voelde mij dus als het ware een beetje VIP. Nja dat was natuurlijk weer te overmoedig van me gedacht. Na een kort treinritje wandelden we een gezellig cafeetje binnen, maar een podium ofzo zag ik niet.
Bleek dus dat die groep gewoon een beetje typische tsjechische cafemuziek speelde rond de tafel waar we met z'n allen zaten. Ik mocht dan wel geen enkele tsjechische letter verstaan van al die songs, maar het was wel een leuke avond. Uiteindelijk heb ik heel veel gebabbeld met tsjechische studenten. Zij lieten mij ook proeven van de tsjechische cola, maar die vond ik eigenlijk niet zo lekker. En dan komt die barvrouw mijn leeg glas halen enja 't was natuurlijk weer van da...
Die begon in't tsjechisch tegen mij te ratelen en ik zat daar natuurlijk ja en nee tegelijk te knikken. Bleek dat ik zonder mijn weet nog zo'n tsjechische cola had besteld. Goed bezig mieke!
België leek dan wel dicht te sneeuwen dit weekend, maar ook wij konden toch een beetje genieten van winterse buien. Helaas zat er geen snowbal fight in, maar wel valpartijen. (hé Margaux :D)
Vooraleer ik hier afsluit wil ik (en ook in naam van margaux) iedereen eens bedanken voor alle leuke reacties die we al hebben gekregen op onze webblog en alle aanmoedigingen in de vorm van mails en kaartjes. Het betekent heel veel voor ons en we hopen dat we jullie de komende weken verder kunnen boeien....
Omdat velen ook al gevraagd hebben naar een adres waarop we te bereiken zijn...
Wel dat is het volgende:
Mieke Criquielion & Margaux Dierinck
Koleje Vinarska (Hall of residence)
Vinarska 5 Block A1 room 1
603 00 Brno
Czech Republic
Dikke zoen
Mieke en ook Margaux (die ondertussen wakker is)
Ik moet een beetje stil zijn, want margaux die rust zich momenteel uit om straks fris en monter aan haar nachtshift te kunnen beginnen. Gisteren mocht ook zij starten op het verloskwartier en zij kijkt al heel positief terug op haar eerste dag daar.
Ik had zondag mijn eerste nachtshift en heb gisteren dan ook een groot deel van de dag in mijn bed gelegen :D.
Ik was zondagavond met goede moed vertrokken omdat ik mocht samenwerken met een lieve én 'studentvriendelijke' vroedvrouw, maar dat was buiten patiëntes gerekend, die liever geen studenten aan hun bed hebben. Een mens denkt dan dat het allemaal wel meezit en dan duiken zulke dingen op.
Wel jammer natuurlijk, maar uiteraard is patiënt koning en wordt hun wens gerespecteerd. Ik trachtte dan maar enkele tsjechische procedures te ontcijferen. Na een uur blijk je niet veel meer te weten gekomen zijn en geef je de moed maar op. Maar al bij al was het wel nog een leuke nacht.
Zaterdagavond ben ik met vroedvrouw Zuzanah en vrienden van haar iets gaan drinken. Ze nam me mee naar een gitaaroptreden van kenissen. Zuzanah was voortdurend bezig dat het optreden voor een beperkt publiek was, ik voelde mij dus als het ware een beetje VIP. Nja dat was natuurlijk weer te overmoedig van me gedacht. Na een kort treinritje wandelden we een gezellig cafeetje binnen, maar een podium ofzo zag ik niet.
Bleek dus dat die groep gewoon een beetje typische tsjechische cafemuziek speelde rond de tafel waar we met z'n allen zaten. Ik mocht dan wel geen enkele tsjechische letter verstaan van al die songs, maar het was wel een leuke avond. Uiteindelijk heb ik heel veel gebabbeld met tsjechische studenten. Zij lieten mij ook proeven van de tsjechische cola, maar die vond ik eigenlijk niet zo lekker. En dan komt die barvrouw mijn leeg glas halen enja 't was natuurlijk weer van da...
Die begon in't tsjechisch tegen mij te ratelen en ik zat daar natuurlijk ja en nee tegelijk te knikken. Bleek dat ik zonder mijn weet nog zo'n tsjechische cola had besteld. Goed bezig mieke!
België leek dan wel dicht te sneeuwen dit weekend, maar ook wij konden toch een beetje genieten van winterse buien. Helaas zat er geen snowbal fight in, maar wel valpartijen. (hé Margaux :D)
Vooraleer ik hier afsluit wil ik (en ook in naam van margaux) iedereen eens bedanken voor alle leuke reacties die we al hebben gekregen op onze webblog en alle aanmoedigingen in de vorm van mails en kaartjes. Het betekent heel veel voor ons en we hopen dat we jullie de komende weken verder kunnen boeien....
Omdat velen ook al gevraagd hebben naar een adres waarop we te bereiken zijn...
Wel dat is het volgende:
Mieke Criquielion & Margaux Dierinck
Koleje Vinarska (Hall of residence)
Vinarska 5 Block A1 room 1
603 00 Brno
Czech Republic
Dikke zoen
Mieke en ook Margaux (die ondertussen wakker is)
vrijdag 21 november 2008
Always look at the bright sight of life.....
Hellow hellow darlings!
Vandaag had Mieke een zeer leuke, aangename shift. Ze heeft namelijk haar eerste bevalling kunnen doen in Tsjechië. Eindelijk! Na twee weken uitvoerig observeren, werd het toch tijd om zelf ook maar eens het woord bij de daad te voeren.
Toen het moment van de bevalling vandaag naderde, vroeg ik aan de vroedvrouw of ik de bevalling mocht doen. Zij moest er op haar beurt dan weer een gynaecoloog bij halen omdat ze mij niet begreep..... En neen ik praatte niet onduidelijk, maar ze kennen hier gewoon amper Engels! Jaja, ik dacht bij mezelf, als die vent dat ook nog eens niet verstaat sta'k nog altijd nergens....
Maar bon, ik vroeg met een very-smiley face: Can I please do the delivery? Die vent keek me aan alsof hij het in Keulen zag donderen. Meteen werd ik onderworpen aan een kort kruisverhoor. Are you sure? How many deliveries already? All by yourself? Do you really want to do this?.......
Ik dacht bij mezelf, als die nu nog een halve minuut zo blijft doorgaan, durf ik al niet meer he! Maar alé, ik kon dan toch mijn 'positie' innemen. Ik moest mijn best doen om niet te beven want die gynaecoloog bleef maar argwanend kijken en hield elke beweging die ik deed nauwlettend in het oog. Om 14u50 werd Dominiká dan geboren!
Ge ziet maar! 't Is daarom niet altijd de patiënt die moeilijk doet!
De baaldag van woensdag is na vandaag zo goed als gecompenseerd! Veel hangt ook af van de vroedvrouw waarmee we moeten samenwerken. Sommigen kunnen geen Engels, maar doen hun best om een gesprek aan te knopen, anderen doen het helaas omgekeerd. Maar bon, we hebben nu toch mooi een uitnodiging van een vroedvrouw op zak. Morgenavond is er ergens in een pub in het centrum een optreden en ze zou het heel fijn vinden moesten we een keertje langs gaan....
Vandaag had Mieke een zeer leuke, aangename shift. Ze heeft namelijk haar eerste bevalling kunnen doen in Tsjechië. Eindelijk! Na twee weken uitvoerig observeren, werd het toch tijd om zelf ook maar eens het woord bij de daad te voeren.
Toen het moment van de bevalling vandaag naderde, vroeg ik aan de vroedvrouw of ik de bevalling mocht doen. Zij moest er op haar beurt dan weer een gynaecoloog bij halen omdat ze mij niet begreep..... En neen ik praatte niet onduidelijk, maar ze kennen hier gewoon amper Engels! Jaja, ik dacht bij mezelf, als die vent dat ook nog eens niet verstaat sta'k nog altijd nergens....
Maar bon, ik vroeg met een very-smiley face: Can I please do the delivery? Die vent keek me aan alsof hij het in Keulen zag donderen. Meteen werd ik onderworpen aan een kort kruisverhoor. Are you sure? How many deliveries already? All by yourself? Do you really want to do this?.......
Ik dacht bij mezelf, als die nu nog een halve minuut zo blijft doorgaan, durf ik al niet meer he! Maar alé, ik kon dan toch mijn 'positie' innemen. Ik moest mijn best doen om niet te beven want die gynaecoloog bleef maar argwanend kijken en hield elke beweging die ik deed nauwlettend in het oog. Om 14u50 werd Dominiká dan geboren!
Ge ziet maar! 't Is daarom niet altijd de patiënt die moeilijk doet!
De baaldag van woensdag is na vandaag zo goed als gecompenseerd! Veel hangt ook af van de vroedvrouw waarmee we moeten samenwerken. Sommigen kunnen geen Engels, maar doen hun best om een gesprek aan te knopen, anderen doen het helaas omgekeerd. Maar bon, we hebben nu toch mooi een uitnodiging van een vroedvrouw op zak. Morgenavond is er ergens in een pub in het centrum een optreden en ze zou het heel fijn vinden moesten we een keertje langs gaan....
dinsdag 18 november 2008
maandag 17 november 2008
Abonneren op:
Reacties (Atom)
