Wat zijn nu 3 maanden in een mensenleven.....

Welja, deze bedenking maken wij nu ook. Toen we ervoor stonden leek het wel een periode van eeuwen. Nu zij die 'eeuwen' om en zijn we aangenaam verrast hoe vlot de tijd wel vliegt.

...... 3 maanden OF

- 26 WC rollen later
- 93 dagen later
- ongeveer 1200 foto's later
- iets van een 30 (volkoren) broden later
- 13 brikken melk later
- 3 Nescaffé dozen later
- 2 potten Bonduelle-augurken later
- 40 theelichtjes met vanillegeur later
- 13 afleveringen van de kampioenen uit de oude doos later
- minstens evenveel films later
- 1 XL pak chocotofs later
- 3 'Goed Gevoels' later
- 2 girlsnights met maskertjes later
- 17 'wasjes met de wasmachine' later (dan heb ik het nog niet over de handwas in de douche)
- samen iets van een 40 bevallingen later
- 1 Spanjaard-voor-nooit-meer later
- heel veel thee later
- 2 playback en 1 kookvertoning later
- 3 potten choco later
- 5 gsm kaarten van 15 euro later
- ongeveer 40 uur beltijd via skype later
- 2 dozen kleenex later ( en dat was niet omdat we droevig waren, maar wel omdat we verkouden waren)
- 1 tube tandpasta later
- 1 douchegel van 330 ml later
- 1 XL confituur pot later
- slechts 2 pakken chips later
- enkele kilo's tomaten, paprika, bananen en appels later
- 2 ritten op de trein in-ware-kuifjesstijl later
- 3 brikken multivitaminen-fruitsap later
- ongeveer 70 webisodes van Louis Louise later
- 1 radio intervieuw op 1 januari op het toenmalige radio donna later
- 1 bezoek-aan-de-bioscoop later: the curious case of benjamin button
- 2 pizza's later
- 1 cappucino-met-hazelnootsmaak-goed-voor-10-tassen later
- 1 doosje lucifers later
- geen enkele friet later!
- 2 bezoekjes Praag en 1 bezoekje Wenen later
- 1 pannenkoek later
- 5 sneeuwbuien en 5 regendagen later
- heel veel quizjes op facebook later
- 1 zangopname later
- 2 pakken waspoeder later
- 3 spelletjes yathzee en eveneel spelletjes UNO later
- 1 boswandeling door de gietende regen later

tot slot 2 à 3 kg chocolade later,
maar vooral ook heel veel gelach en geschater later

Onze hometown lonkt.....

Ahoj lezertjes,


Morgen eindigt (helaas) ons avontuur in Brno.

Gisterenmiddag trokken we voor het laatst de stad in om 'afscheid' te nemen van enkele plekjes waar we vaak vertoefden. We sloten af in de Coffee Heaven voor een lekkere 'koffie' en maakten een balans op van de laatste 3 maanden.

Wat gaan we niet missen?

- onze vieze douche, die de laatste dagen echt wel heel vies deed en enorm stonk, bweik!
- het brood, vele broden bevatten hier kruiden (vinden wij niet zo lekker)
- hun beperkte aanbieding van lekker vers vlees
- flikkerende stopcontacten die de boel wel in de fik kunnen steken
- koken met slechts 2 vuurtjes en slechts 1 pot en 1 pan
- wakker geklopt worden uit ons bed om 7u
- Louis Louise niet langer te moeten volgen via 'webisodes' (5 min) want vanaf dinsdag kunnen we terug naar volledige afleveringen kijken
- de was moeten doen in bad
- vanaf morgen eten we terug aan een echte eettafel en niet meer aan een salontafel

Wat gaan we missen?

- de vele lekkere thee's die hier te verkrijgen zijn
- de gerookte kaas en de pomazanká
- het openbaar vervoer dat zo goed als altijd op tijd is
- winkelen in de Tesco
- de coffee heaven
- het weer; het regent hier veel minder dan in België
- zonder gène kunnen kritisch kunnen zijn, want ze begrijpen ons toch niet
- het zelfstandige leven
- films kijke op you tube
- lekker kunnen eten voor weinig geld
- het gelach en het geschater met mekaars grappen en versprekingen:
Ik heb zin in tomatekes in ballekessaus (Mieke)
Steek een mond in je worst (Margaux)
Mieke: Zal ik een 'streepje' muziek opzetten? Margaux: Neen, ik verkies een' bolletje'!
Do you know men with balls? ( Was margaux's vraag toen ze op zoek was naar pingpong-
balletjes)
..........


Waar kijken we naar uit?

- frietjes
- taart
- een warm bad
- Filos (Miekes hond)
- Fleau, Asha & Arun (Margaux's kat en honden)
- ouders en broers terugzien
- pedaleven in Sint Niklaas
- een zetel om eens goed in onderuit te zakken
- weekends kunnen doorbrengen bij familie rond de tafel of aan de kachel of met vrienden op stap
- op zoek gaan naar een galakleed
- voor het eerst terug naar de delhaize gaan. Bij deze zijn de ouders gewaarschuwd voor een iets vollere kar aangezien we sommige dingen 3 maanden hebben moet missen.



Naast onze stage hebben we als persoon heel wat bijgeleerd. Ongetwijfeld zijn we zelfstandiger geworden en zijn we leren tevreden zijn met veel minder. We hadden dan wel ons 'eigen' mini-huisje, toch waren we beiden iets meer luxe gewend. En nu we erop terugkijken hebben we in België misschien wel een beetje te veel luxe. Een goede verwarming, stromend (warm) water, mekaars gezelschap en het contact met de thuisbasis zijn een van de voornaamste elementen om het hier zonder problemen te 'overleven'. En het moet gezegd zijn... Toen we nog aan ons avontuur moesten beginnen dachten we in een armoedige buurt terecht te komen, maar dat is het hier dus helemaal niet. Brno is een stad in bloei, het is net als Gent of Leuven.

De stage op zich was best heel leuk ook al was het niet altijd even makkelijk. Samen hebben we 'eigenhandig' zo'n 40 kindekens op de wereld gezet en daar zijn we best heel fier op!

Gisterenavond zijn we dan aan het kuisen geslagen en daarna begonnen we met vol enthousiasme aan het pakken van onze koffers. Het enthousiasme om terug naar huis te gaan is oneindig maar onze hoop om alles in de koffers te krijgen slinkt met de minuut.

Liefs
Mieke & Margaux

Niet te geloven, ondersteboven, nog 12 keer slapen......

Nog niet zo lang geleden
Maar het lijkt een ver verleden
Vertrokken we naar Brno
Ergens in Tsjechië, ofzo

Je zag de angst in ons ogen
Maar we wisten onze tranen te drogen
We luisterden naar Clouseau
Niet naar Mozart en co

En we liepen soms verloren
Maar waren blij het thuisfront te horen
Van de eerste keer niet raak
't Eten had een vreemde smaak
Toch 3 maanden gebleven
En hebben ons adres gegeven
Voor post in Brno
Tsjechië, ofzo...

Vaak kou met klapperende tanden
Want hier geen zonnige stranden
Toch kom ik nog naar Brno
Binnen een jaartje ofzo!

Vaak met handen in de haren
We konden ons niet verklaren
Soms was het niet meer fijn
Steeds het zwarte schaap te zijn!

Maar dat was vlug vergeten
Elke avond, Belgisch eten
We kwamen er goed doorheen
En redden het best alleen
't Was soms hard te verduren
En we gingen door hete vuren
Ja dat was Brno,
3 maanden ofzo....

Geen angst meer in de ogen
En geen tranen om te drogen
Er is nog steeds Clouseau
en onze lieve 'hond' Beau
Geen handen in de haren
We kunnen ons beter verklaren
Het was hier best heel fijn
Maar er moet een einde zijn



Voor de vlugge en trouwe lezers onder jullie.....

Welke hit zit verscholen in bovenstaande tekst?
Een beloning reeds in gedachten voor diegene die als eerste het juiste antwoord geeft.....


Liefs
Mieke & Margaux

An unsere deutschen Freunde

Unseren Blog werd viel gelesen. So vernehmen wir von die Mutti von Margaux, dass eben die Familie Guth in Kleinsteinhausen unsere Eskapades erfolgt!!

Für Peter und seine Familie, hierbei einige fehlende Wörter in der deutschen Sprache:

Wir haben eine Menge Spaß, aber arbeiten lange Tage. Zeit fliegt weiter. Wir besuchten Prag und Weinen, es war eine tolle Zeit.

Leider haben wir noch keine Windhunde gesehen!

Wir danken Ihnen für Ihr interesse an unserer Website, das ist super!!

viel GrüBe,

Mieke und Margaux

Hoe je een blogspot kunt vullen...Met spreekwoorden

Dag luitjes,

OK START AFTELLEN... echt waar. Ik ( ons gaux ) heeft haar bij de edele poging om de tsjechen van mentaliteit te veranderen neergelegd. Ik mij maar bewijzen en zweten in het begin in het ziekenhuis.. Nu blijkt dat het weinig van tel is. Ik werk nu mijn shifts en doe mijn best as always maar ga niet meer in tegen getreiter of gegiechel.
Ik heb me de gedachte voorgenomen telkens foert te zeggen ' binnen drie weken ben ik toch in mijn land'. :-).

Eigenlijk kan je tsjechië - verblijf kort samenvattend door het volgende:
'Hoe je met weinig woorden veel kunt zeggen' ( spreekwoord 1 van vandaag).
Dit zinnetje betekent veel... Nu wij hier geen snars verstaan, zijn wij namelijk meesters geworden in het interpreteren van gezichtsmimiek.
Van patiënten, vroedvrouwen tot dames in de tram... Allen moeten ze ons snel begripsvermogen ondergaan.
Jullie daar in België... U weze gewaarschuwd.

Naast het begrijpen van anderen moeten we ook ( soms letterlijk ) met handen en voeten trachten duidelijk te maken wat we willen mede delen. Dit eist veel geduld van onze luisteraars, maar vooral veel verbeelding van onszelve.
Zo ontstaan er zinnetjes die vol moed beginnen in het Tsjechisch, dan verder gaan in het duits en en er gefrusteerd later ook het frans met noties engels in aan bod komt... Om dan vol overgave te eindigen met gebarentaal.


Nu, dat aftellen zorgt soms wel voor zielige toestanden. Soms valt het zo tegen op het werk, en mis je je thuis zo erg dat zelf een potje tipp- ex je leven kan opvrolijken.
Zo zat ik daar aan het bureau, alweer de puttekes in het plafond te tellen... ofnee, waren het deze keer de nagels in de muur? Swat: Ik was mij dus aan het vervelen. Tot er opeens hét potteken in het oog springt. Jaja, in die 12 uren van mijn shift, bracht het even een lachje op mijn gezicht.
Ik las er namelijk ' snel drogend ' op. NEDERLANDS !VLAAMS ! MIJN MOEDERTAAL!
Temidden van een dag waar niemand je begrijpt, jij niks begrijpt en je zielig en gefrustreerd voelt kunnen twee dwaze woorden op een tipp - ex potteken u dus dood gelukkig maken.
Onmiddellijk kwam een menselijk oergevoel van wraak in me naar boven ' ahha, met jullie gelach hier allemaal... Nu heb ik eens iets wat jullie niet begrijpen '.
Zo koesterde ik het potteken als een goudklompeke en keek venijnig naar de vroedvrouwen die er nog maar naar durfden te loeren. Telkens wanneer ze iets roepten en ik ze alweer niet begreep, knipoogde ik naar de witte pracht in mijn handen, denkende ' Enkel ik kan lezen wat er op jouw bol buikje staat he maateke!'.

-> Spreekwoord 2 van vandaag bevestigd: Wees blij met de kleine dingen in het leven. ;-) OF Hoe een mens ongelofelijk kinderachtig kan worden op 2 minuten tijd.. I know.

;-)greetz

We Are Family...

Dierbare lezers,

Ondertussen weeral een eindje dat ik iets van me heb laten horen. Dat heeft alles te maken met 'the family' die afgezakt is naar hier. Louis Louise moest maar 5 dagen wachten, want nu we eens bezoek hadden, gingen we er alles, maar dan ook alles uithalen om zoveel mogelijk tijd met hen door te brengen.

Ook al denken wij hier liever vooruit en zijn we al volop bezig met het aftellen ( slechts 3 weken meer te gaan), toch ga ik graag nog één keer een weekje terug in de tijd om mijn verhaal te starten.

Donderdag 8 Januari


Vol van enthousiasme ontwaakte ik 's morgens want vandaag zou de familie arriveren. Een langverwacht moment, voor hen, maar ook voor ons! Hun aankomst was voorzien om 12u10 , maar de winterse buien in België besloten daar maar een stokje voor te steken. Uiteindelijk kon ik hen met open armen ontvangen omstreeks 18u op de luchthaven in Brno. Onze aankomst destijds verliep niet echt van een leien dakje, maar ook zij hadden te maken met alles behalve positieve start. De helft was namelijk hun bagage kwijt. Met een dubbel gevoel vertrokken we dan maar richting hotel. Ik werd er haast groen van jaloezie toen ik zag in wat voor een mooie kamers zij mochten overnachten in vergelijking met ons kleine kamertje hier . Het was ondertussen al laat geworden en iedereen wilde hetzelfde: eten en daarna slapen! 'Doodop' waren ze, maar ik ook.


Vrijdag 9 januari

Ik stuurde de familie op verkenning in de stad, want Margaux en ik moesten allebei nog een dagje werken. Beiden keken we echter uit naar de avond, want dan stonden ons 4 dagen vakantie te wachten die we konden doorbrengen met vlaamssprekenden. Ik begon de avond met een rondleiding in ons stulpje! Nuja rondleiding, als je 2 stappen hebt gezet, heb je in feite alles gezien, maar bon 't is het idee hé;D. Ons kamertje hier zat op slag 'boemvol' en Margaux werd bij aankomst van haar werk een beetje overrompeld met die luidruchtige bende van me.
Hun conclusie: op foto lijkt onze kamer groter dan ze werkelijk is!
Toen ieders maagje terug begon te grommen, vertrokken we richting hotel. Na 2 maanden denk je hier alles te hebben meegemaakt, maar neen. We zaten nog geen 300 meter op de tram als die plots stopt te midden van de rit. De trambestuurder zijn shift zat er blijkbaar op en legde daarom maar zijn tram stil . En ik al maar 2 maand stoefen omtrent het goed georganiseerd openbaar vervoer hier en dan lappen ze mij zoiets. Gelukkig stond er een nieuwe tram klaar en konden we de rit gewoon verder zetten. Dag 2 zat er bijna op en bij het avondeten maakten we plannen voor de volgende dag. Want ja, je raadt het vast nooit! Wij zijn (terug) een dagje naar Praag geweest!

Zaterdag 10 januari

Normaal gezien vinden wij opstaan om 6u 's morgens een echte marteling, maar voor een uitstap nemen we er dat zonder gezeur bij! Om half zeven vertrok de bus en rond negen uur arriveerden wij in Praag. Het was er terug zeer frisjes en ons eerste doel was een 'goeie sjat weirme kaffé' in de coffee heaven. Na deze dosis caffeïne waren we met z'n allen klaar om de stad te verkennen, 't is te zeggen; totdat we terug een gezellig warm caffeetje tegenkwamen :D! Het was nog geen twee weken geleden dat wij er voor het eerste waren geweest en we deden bijgevolg op sommige momenten een beetje dienst al GPS. (We kunnen ons misschien wel aanbieden om de weg in te spreken in de GPS'en van de toekomst: For Dutch : choose Mieke & Margaux. Dat zal ongetwijfeld iets unieks opleveren met het nodige gegiechel erbij!!!)



We hebben ongeveer dezelfde plekjes met hen bezocht als 2 weken geleden met Daan en Bram. Helaas was het nu maar voor 1 dagje, maar we hebben er alles uitgehaald wat we konden. Het was een mooie en vooral ook koude dag. Zij die zeggen dat Praag één van de mooiste Europese steden is, krijgen ook mijn bevestiging. Wij kunnen het zelfs vergelijken: Praag met en zonder sneeuw! Mijn volgende doel, Praag bezoeken in de lente of zomer! :D Dat is voor binnen een paar jaar als ik eventjes een 'heimwee' gevoel zal hebben naar Tsjechië.

Zondag 11 januari

Vandaag bleven we in Brno. De stad heeft zelf namelijk ook enkele toeristische troeven waaronder Burcht Spilberk. Het is er zeer groot en we hebben er dan ook de hele dag doorgebracht. In de 'kelder' werden de foltertechnieken van zoveel eeuwen terug voorgesteld. Best wel gruwelijke toestanden toen. Mensen levend vast metselen in de muur enzo.... Het moet een vreselijke tijd zijn geweest.

Maandag 12 januari

Nooit durven denken dat ik mijn verjaardag zou vieren in Wenen. We reisden naar de Oostenrijkse hoofdstad in ware Kuifjes' stijl. ( Die typische treinen met verschillende hokjes)
We dachten de koude wel gehad te hebben de afgelopen 4 dagen, maar neen het kon dus nog erger. En dat was het ook. Het was er verschrikkelijk koud. Maar goed, geen probleem hé, wij passen ons wel aan! Dat wordt nog meer tussenstops houden voor een warme koffie, thee of chocomelk. Voor nonkel André viel het blijkbaar allemaal wel goed mee, hij kon zich steeds 'verwarmen' aan een fris pintje :-)! In de namiddag maakten we een wandeling in de Hofburg. Dit is een 'wijk' met reusachtige statische, mooie architecturale gebouwen ten tijde van Habsburgers. Echt de moeite waard om te zien.
Oostenrijk is welstellender dan Tsjechië en dat merkten we algauw aan de prijzen. Besluit: Tsjechië is momenteel nog goedkoop en heeft absoluut mooie steden om te bezichtigen. ( Ik kan maar een beetje reclame maken he, misschien kan ik sommige lezers onder jullie wel overtuigen)


Dinsdag 13 januari

Vandaag kwam een einde aan de fijne tijd van de afgelopen dagen. In de voormiddag zijn met z'n allen het shoppingcenter onveilig gaan maken en om 14h vertrokken we dan richting luchthaven. Vooraf deed het me niet veel, maar toen ik mijn bus moest halen, overviel mij toch een moment van emoties. De wil om mee te gaan naar België, naar de rest van de familie, naar Filos en naar de vrienden is oneindig groot, maar ik moet nog 4 weken wachten. 's Avonds viel ik een beetje in een leeg gat. Ik was gewend geraakt aan het gevoel om gezellig met z'n 1O-en rond de tafel te zitten en over vanalles en nog wat na te praten en te zeveren. En nu was het keiharde realiteit. Terug met z'n tweeën aan ons veel te kleine en veel te lage tafeltje! :D Ochja, de volgende dag zal wel beter zijn en dat was het ook! Terug in het werkritme en dan vergeet je het gemis.


Als een mens zich amuseert gaat de tijd veel te vlug vooruit en dat is nog maar eens gebleken. Ik heb een ongelofelijke tijd gehad in die 5 dagen en Margaux ook. Wij zijn hen dankbaar dat ze dit willen hebben doen voor ons en de deal was dat ik hen trakteer op mossels met friet in de zomer!

Bij deze ook een bedankje aan alle nonkels, tantes, neven en nichten voor de verjaardagswensen en de vele tekeningen. Het wordt hier zoeken om hen allemaal een plaatsje te kunnen geven.


Veel liefs

Mieke & Margaux
en onze hond-op-batterijen Beau (Eerst noemde ze Myriam, maar Beau vonden we uiteindelijk beter klinken)

On and on and on

Piep iedereen!
Hoe gaat het daar? De sneeuw reeds verdwenen maar nog even aan het na bibberen? Hier ligt de sneeuw nog te blinken en ook bibberen kunnen we ondertussen al goed. Het leven gaat zo zijn gangetje... Met zijn ups and downs. De dagen op stage brengt elke dag iets nieuws, meer en meer verassend. Eerst had ik donderdag een dagje op zijn Duits. Tatsächlich, ich habe den ganzen Tag meinen deutschen Sprache verwendet. Wir leben in einer drei-lingual Land, und ich habe zu vertreten Belgien!
Man man man, wat zat dat taaltje ver. Ik werkte samen met een vroedvrouw die lang in oostenrijk werkte, ook de patiënte sprak Duits met me... Daar stond ik, de belg die zich moest bewijzen :-D... best grappig, het werd een mooie bevalling en dus ook ik had mijn pluimen op taalvlak verdiend die dag.
Ook de volgende dag bracht weer iets nieuws... Dat patiënten zich moeten bloot geven in het ziekenhuis zijn we ondertussen al gewoon. Is het niet voor een onderzoek, dan is het voor de bevalling. Maar ik tijdens mijn uren??? HELP, vandaag kon ik er niet onderuit.
Er werd iemand opgnomen op de dienst waarbij de prognose niet goed was. De baby deed het heel slecht en opeens werd er in een spoedtempo beslist om een keizersnede uit te voeren. Een vroedvrouw begon te lopen en in de hoop dat ik eens iets kon zien, zette ik de achtervolging in. Opeens begon ze haar kleren uit te spelen. Ik zette een stapje naar achteren en bekeek haar eens. Ze keek met een vastberaden blik terug en trok mijn pakje open. Het was me wel duidelijk, alles uit en dan ook nog eens razendsnel. Zo ver zo goed, het zou wel een reden hebben denk je dan. Maar opeens zet ze een sprint in. Gesierd in bh en broekje begint de vroedvrouw te lopen door het verloskwartier. inderdaad ja, de gynaecologen hadden er zo hun plezier in. Dan loop je daar als student achter verstand op 0 en gewoon gaan. De volgende ruimte de we doorkruisten in ons ' nogal schaarse ' outfit was de operatie zaal. ONGELOFELIJK. Alles steriel zegt men dan... Twee operatie zalen in lingerie doorkruist! Vooral de eerste was best grappig. De anaesthesist wou het masker op de patiënt zijn gezicht plaatsen... Dit plan werd echter wat uitgesteld toen hij een gekke vroedvrouw met zijn apostel (ons margaux ja ) zag voorbij rennen. Hij schrok , trok zijn masker terug, waardoor ook de patiënt ons doodleuk zag passeren. Dan vraag je je wel even af wat door dat hoofd gaat als je daar zo half verdoofd ligt op de operatietafel...
Gelukkig werd me even later een pakje toegegooid die ik mocht aantrekken, Het werd een fel paars... duidelijk niet uit de laatste collectie van Dries Van Noten... maar het kon erdoor :-).
Dan sta je daar die operatie te volgen en te observern met een big smile op je gezicht... In godsnaam margaux, wat heb je nu weer uitgestoken.. Een mens moet alles eens geprobeerd hebben denk je dan. De pret duurde echter niet zo lang... De gezichten van dokters, assistenten en vroedvrouwen wanneer je dezelfde weg terug aflegt naar je afdeling ( in kleren ) spreken boekdelen. Ik mocht van alles horen, 1 voordeel: Het was in het tsjechisch, dus ik verstond het niet. Jammer genoeg is er die verdoemde gebarentaal waarmee sommige dingen dan toch weer je bereiken.

Gekke dagjes, stress maar keep on smiling.
mieke en margaux

Back to life, back to reality.....

Piepeloj!

De feestdagen zijn achter de rug. Gedaan dus met kroketten, geroosterde eenden, te hete hapjes waar je je tong aan kan verbranden, te veel taart en champagne. Nuja, althans voor jullie!

Nieuwjaarsdag was voor ons een zeer zeer rustige en stille dag, maar kreeg 's avonds een leuke afsluiter. Toen we in de vooravond de radio aanzetten, deed de presentator net een oproep om nieuwjaarswensen naar hem door te sturen. Aangezien het een feestelijke dag was en we allebei nog een beetje in een zotte bui waren besloten wij dan ook maar een mailtje te sturen naar radio Donna. De presentator zou dan vervolgens ons berichtje voorlezen en daar zou het dan stoppen. Maar neen, het liep plots een beetje anders dan we zelf hadden durven denken. We hadden onze eerste hap nog niet gegeten en daar was al een berichtje van de radio terug. Margaux sprong bijna tegen het plafond, liep bijna tegen de deur, lag vervolgens als een hysterische op de grond te kronkelen alsof ze een niercrisis had. Ik vroeg haar wat er in het mailtje stond en ze vertelde me doodleuk dat ze het nog niet had gelezen .... Haar zesde zintuig zal waarschijnlijk voorspeld hebben dat die presentator ons graag eens wilde opbellen. Als twee nerveuze kiekens liepen we van hot naar spot, van her naar der, in ons kleine kamertje. Een half uur heeft het geduurd vooraleer we beiden terug tot rust waren gekomen en verder konden eten. Daarna begonnen we met familie en kennissen op te trommelen om hun radio aan te zetten en dan kon het stressen pas echt beginnen. Wat gaat die vragen? Hoelang gaat dat duren? Wat als ik mij verspreek? Mieke, ge gaat niet naar mij mogen kijke of ik ga in de lach schieten..... Inderdaad, dit ging allemaal door Margaux's hoofdje heen. Margaux heeft het uiteindelijk schitterend gedaan op de radio! En ik, ik loop met de eer weg dat ik nu de roommate ben van een bekende radiostem!!!

Ondertussen zit de kerstvakantie erop en naar gewoonte is zo'n vakantie weer veel te vlug voorbij. Nuja, in feite bekijken we het achteraf wel zeer positief. Het is een teken dat de tijd vlug vooruit gaat en dat betekent dus ook dat het niet meer zooo lang is voor we terug bij jullie zijn.
Gisteren gingen we terug van start met werken. Hmmmja, en vandaag waren we al weer thuis :D! Kwestie om het vakantiegevoel rustig te kunnen afbouwen.
Lieve mensen, het leven gaat dus weer zijn gewone gangetje of zoals wij het zeggen: Back to life, back to reality!

Liefs
Mieke en ook Margaux natuurlijk

PS: Sinds gisteren is Brno ondergedompeld in een prachtig wit sneeuwtapijt. Maar ik denk dat ik jullie daarmee voor het ogenblik niet echt jaloers maak....

1 constante in ons avontuur: Making fun!

1

2 3 4 5

Dag lieve mensen,

Ook nieuwjaar werd voor ons een memorabel moment.. We besloten er opnieuw het beste van te maken.. en inderdaad, dat lukte ons behoorlijk!

Zet twee dames, in een apeland als tsjechie, 3 maanden lang.. Ver weg van familie en vrienden... En bovendien dan nog eens tijdens de feestdagen... En wat krijg je:

Een verdomd sterk en onafscheidelijk duo die met enige trots ons ( niet samenhangend ) landje trachten te verdedigen.

De fotos:

1. Dé finishing touch van het nieuwjaarsdiner: geen kers op de taart maar een kerstomaatje op de zalm. + Miekes dessert: Bananenpudding op een bedje van chococrunch afgewerkt met een snipper pure Belgische chocolade.

2. Het nieuwjaarsduo met slingers+ hét nieuwjaarsbriefmoment

3. Het duo te Praag 4. Net uit bed, klaar om te vertrekken naar Praag!

5. En om de sfeer te blijven.. Mieke die duidelijk geniet van het komend nieuwe jaar!

Dikke kus

OO.OOh 01.01.09 in Brno

Sfeerbeeld 1sfeer beeld 2

Nieuwjaarswensen '09

En om het af te leren.. onze beste wensen!

We love you!

Dé nieuwjaarsbrief